Προβολή Τραγουδιού

Πονεμέντσα μάνα

Καλλιτέχνες: Γιώτα Παπαδοπούλου, Νίκος Ιωαννίδης

[Και -ν-] Είμ’ ένας μάνα, η άχαρος
ας σα τέρτα̤ καμέντσα
[Και -ν-] Άσπρον ημέραν ’κ’ είδα ’γώ
σα χρέητα βουτηγμέντσα

[Και -ν-] Από μικρέσσα εχ̌έρεψα
με τα δύο παιδία μ’
[Και] Κανείς ’κι βοηθούνε με
τσ̌ούξον με, Παναΐα μ’

[Και] Χαράντας, γέλ’τα, βάσανα,
πίκρας, καημοί και πόνα̤
[Και] Ούλα̤ είναι απέσ’ ση ζωήν
και δα̤βαίν’νε τα χρόνα̤

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απέσ’	μέσα
γέλ’τα	γέλια
δα̤βαίν’νε	(για τόπο) περνούν, διασχίζουν, (για χρόνο) περνούν (γενικότερα) περνούν, παύουν, τελειώνουν	διαβαίνω
εχ̌έρεψα	χήρεψα
’κ’	δεν	ουκί<οὐχί
καμέντσα	καμένη
’κι	δεν	ουκί<οὐχί
μικρέσσα	μικρή, νεαρή
ούλα̤	όλα
παιδία	παιδιά
πίκρας	πίκρες
πόνα̤	πόνοι, πόνους (αιτ.)
τέρτα̤	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
τσ̌ούξον	λυπήσου, συμπόνεσε (προστ.)	acımak
χαράντας	χαρές, γάμοι
χρόνα̤	χρόνια