Πονεμέντσα μάνα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώτα Παπαδοπούλου, Νίκος Ιωαννίδης

[Και -ν-] Είμ’ ένας μάνα, η άχαρος
ας σα τέρτα̤ καμέντσα
[Και -ν-] Άσπρον ημέραν ’κ’ είδα ’γώ
σα χρέητα βουτηγμέντσα

[Και -ν-] Από μικρέσσα εχ̌έρεψα
με τα δύο παιδία μ’
[Και] Κανείς ’κι βοηθούνε με
τσ̌ούξον με, Παναΐα μ’

[Και] Χαράντας, γέλ’τα, βάσανα,
πίκρας, καημοί και πόνα̤
[Και] Ούλα̤ είναι απέσ’ ση ζωήν
και δα̤βαίν’νε τα χρόνα̤

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απέσ’	μέσα
γέλ’τα	γέλια
δα̤βαίν’νε	(για τόπο) περνούν, διασχίζουν, (για χρόνο) περνούν (γενικότερα) περνούν, παύουν, τελειώνουν	διαβαίνω
εχ̌έρεψα	χήρεψα
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καμέντσα	καμένη
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μικρέσσα	μικρή, νεαρή
ούλα̤	όλα
παιδία	παιδιά
πίκρας	πίκρες
πόνα̤	(αιτ.) πόνοι, πόνους
τέρτα̤	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
τσ̌ούξον	(προστ.) λυπήσου, συμπόνεσε	acımak
χαράντας	χαρές, γάμοι
χρέητα	χρέη
χρόνα̤	χρόνια