Προβολή Τραγουδιού

Τρυγόνα μ’

Καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Παρχαρίδης, Γιώργος Σοφιανίδης

Εγώ αγαπώ κι ατo αγαπά
κι η μάνα ’θε ’κι θέλει
Φαρμάκωσον τη μάνα σου
καντζία με το μέλι

Εγάπ’ς εέντον τσ̌ιβαλτούζ’
και σίδερον ξαμμένον
Αηλί εκείνον την καρδι͜άν
όθεν έν’ καρφωμένον

Αδά σον κατακέφαλον
λιθάρι͜α θα κυλίζω
Κι ατού σα μέσα σ’ τα λεγνά
τα χ̌έρι͜α μ’ θα τυλίζω

’Κι ’ξέρω ντό θα ’ίνουμαι
τρυγόνα μ’, ντό θα ’φτάγω;
Θα παίρω το κιφαλόπο μ’
αλλού μέρος θα πάγω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδά	εδώ
ατού	εκεί
εγάπ’ς	αγάπης
εέντον	έγινε
έν’	είναι
’θε	του/της
’ίνουμαι	γίνομαι
καντζία	ψίχες από πυρηνόκαρπους ή άλλους σπόρους
κατακέφαλον	κατηφόρα, μτφ. πονηρό άνθρωπο
’κι	δεν	ουκί<οὐχί
κιφαλόπο	κεφαλάκι
κυλίζω	κυλάω
λεγνά	λιγνά
λιθάρι͜α	λιθάρια, πέτρες
ξαμμένον	πυρωμένο
’ξέρω
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
παίρω	παίρνω
τρυγόνα	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
τσ̌ιβαλτούζ’	σακοράφα	çuvaldız
τυλίζω	τυλίγω
φαρμάκωσον	φαρμάκωσε (προστ.)
’φτάγω	(ευτάγω) κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω