Ο Θεόν εβράδυνεν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Αραματανίδης, Γιώργος Αμαραντίδης

Και -ν- ο Θεόν εβράδυνεν
τα μουσκαρόπα κράζ’νε
και -ν- η γραίαν ερρώστεσεν
κι ατά κανείς ’κι φάζ’νε

Και -ν- οι νυφάδες σο μαντρίν
ατώρα ’κι πατούνε
Έσ’κωσαν το μυτίν ψηλά
τσάτσαλοι πορπατούνε

Η γραία αφκά σο μαντρίν
αρ’ εύρεν την πελιάν ατ’ς
Τα γαρκά λαλαχ̌εύκουνταν
σ’κούνταν αράζ’νε απάν’ ατ’ς

Πουλί μ’, εσύ αν θα παντρεύ’ς
γεροντάδες ορώτα
και την γυναίκαν που θα παίρτς
να τρώει και τα κορκότα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
απάν’	πάνω
αράζ’νε	πηδούν με ορμή	ἀράσσω
ατά	αυτά
ατ’ς	αυτής, της
ατώρα	τώρα
αφκά	κάτω
γαρκά	αρσενικά μοσχάρια
γραία	γριά
γραίαν	γριά
εβράδυνεν	βράδιασε
ερρώστεσεν	αρρώστησε
έσ’κωσαν	σήκωσαν
εύρεν	βρήκε
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κορκότα	ξεφλουδισμένα και χονδραλεσμένα σιτάρια ή κριθάρια από τα οποία παρασκευάζουν σούπα	կորկոտ (korkot)
κράζ’νε	κρώζουν, κραυγάζουν	κρώζω
λαλαχ̌εύκουνταν	χαϊδεύονται, παραχαϊδεύονται
μουσκαρόπα	μοσχαράκια
μυτίν	μύτη
νυφάδες	νύφες
ορώτα	(προστ.) ρώτησε
παίρτς	παίρνεις
πελιάν	βάσανο, σκοτούρα	bela
πορπατούνε	περπατάνε
σ’κούνταν	σηκώνονται
τσάτσαλοι	γυμνοί
φάζ’νε	ταΐζουν