’Κι θέλω τα παράδες ι-σ’

’Κι θέλω τα παράδες ι-σ’,
παρχαροτσ̌ιτσ̌εκόπον
Θέλω τα εμορφάδα̤ς ι-σ’,
να χ̌αίρεται το ψ̌όπο μ’

Αρ’ ατώρα, νέτσ̌η θεία,
την κουτσ̌ή σ’ καλά -ν- ωρία
Σαντέτ’κα σ̌κύλ’ παιδία
φυγαδι͜άζ’ν’ ατεν σ’ ορμία

Μετ’ εμέν όντες θ’ έρχεσαι
μη παίρτς ούτε γεργάνι
Η καρδία μ’ πολλά χουλιόν
μ’ αραύ’ς άλλο σεβτάν -ι

Αρ’ ατώρα, νέτσ̌η θεία,
την κουτσ̌ή σ’ καλά -ν- ωρία
Ματσουκάτ’κα σ̌κύλ’ παιδία
φυγαδι͜άζ’ν’ ατεν σ’ ορμία

Η καρδι͜ά μ’ πονεμένον έν’
και θέλ’ το γιατρικόν -ι
Τ’ εσόν μανάχον η εγάπ’
εμέναν θα λαρώνει

Αρ’ ατώρα, νέτσ̌η θεία,
την κουτσ̌ή σ’ καλά -ν- ωρία
Γαλιανέτ’κα σ̌κύλ’ παιδία
φυγαδι͜άζ’ν’ ατεν σ’ ορμία

Το παραθύρι σ’ άνοιξον
το χαϊνλούχ’ κανείται
Έβγα τέρεν, ασ’χώρετον,
το ψ̌όπο μ’ πώς τελείται

Αρ’ ατώρα, νέτσ̌η θεία,
την κουτσ̌ή σ’ καλά -ν- ωρία
Κρωμέτ’κα σ̌κύλ’ παιδία
φυγαδι͜άζ’ν’ ατεν σ’ ορμία