Παντού και πάντα η προσφυγιά

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Αμαραντίδης, Λιζέτα Νικολάου

Μέρ’ είν’ τα χρόνια τα παλιά
ντ’ εζήν’νανε κεΐσ̌ι͜α;
Κι η προσφυγιά εγλέντανεν
σε γάμους και βαφτίσ̌ι͜α

Παντού και πάντα η προσφυγιά
έν’ άμον αλυσίδα
Ντο είδαν, είδαν οι ανθρώπ’
και τ’ άλλα επαρείδαν

Ους να βραδύν’ εχόρευαν
αγούρι͜α και κορτσόπα
Έπαιζαν κι εμασχάρευαν
άμον Θεού πουλόπα

Παντού και πάντα η προσφυγιά
έν’ άμον αλυσίδα
Ντο είδαν, είδαν οι ανθρώπ’
και τ’ άλλα επαρείδαν

Μέρ’ είν’ τα χρόνια τα παλιά
με την αγάπ’ εζήν’ναν
’Κ’ είχαν ανθρώπ’ να έτρωγαν
κι ας σο ’κ’ είχαν, εδίν’ναν

Παντού και πάντα η προσφυγιά
έν’ άμον αλυσίδα
Ντο είδαν, είδαν οι ανθρώπ’
και τ’ άλλα επαρείδαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγούρι͜α	αγόρια νέα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ανθρώπ’	άνθρωποι
βραδύν’	βραδιάζει
εγλέντανεν	γλεντούσε, διασκέδαζε	eğlenmek
εδίν’ναν	έδιναν
εζήν’ναν	ζούσαν
εζήν’νανε	ζούσανε
είν’	(για πληθ.) είναι
εμασχάρευαν	αστειεύονταν, διακωμωδούσαν	maskara/masḫara
έν’	είναι
επαρείδαν	παραείδαν, φαντάστηκαν
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κεΐσ̌ι͜α	άνετα	geniş
κορτσόπα	κοριτσάκια
μέρ’	(μέρου, επιρρ.) πού, προς ορισμένο μέρος, όποιος
ους	ως, μέχρι
πουλόπα	πουλάκια