’Κ’ ευρέθεν ένας Πόντιος

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Ατματσίδης, Στέλιος Καζαντζίδης

’Κ’ ευρέθεν ένας Πόντιος
να κυβερνά τον τόπον [νέι]
Να ευτάει χρυσάφ’ και μάλαμαν
τη προσφυγιάς τον κόπον [όι, όι, αμάν!]

Άμον ανθρώπ’ να ζούμε
απάν’ σην γην
Να χτίζομε τον κόσμον
ας σην αρχήν

Μέρ’ έν’ ένας Τραντέλλενας
να κρούει την αδικίαν [νέι]
Πιο έμορφον κι ανθρώπινον
να ευτάει την κοινωνία [έι, έι, αμάν!]

Άμον ανθρώπ’ να ζούμε
απάν’ σην γην
Να χτίζομε τον κόσμον
ας σην αρχήν

’Κ’ ευρέθεν ένας Πόντιος
να παίρ’ την εξουσία [νέι]
Άσπρον ημέραν ση ζωήν
να ελέπομ’ κι εμείς μίαν [γιαρ, γιαρ, αμάν!/όι, όι, αμάν!]

Άμον ανθρώπ’ να ζούμε
απάν’ σην γην
Να χτίζομε τον κόσμον
ας σην αρχήν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ανθρώπ’	άνθρωποι
απάν’	πάνω
γιαρ	αγαπητός/ή/ό, αγάπη	yâr
ελέπομ’	βλέπουμε
έμορφον	όμορφο
έν’	είναι
ευρέθεν	βρέθηκε
ευτάει	κάνει, φτιάχνει	εὐθειάζω
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κρούει	χτυπάει	κρούω
μάλαμαν	ο χρυσός
μέρ’	(μέρου, επιρρ.) πού, προς ορισμένο μέρος, όποιος
μίαν	μια φορά
παίρ’	παίρνω/ει
Τραντέλλενας	ο τριάντα φορές Έλληνας
χτίζομε	χτίζουμε