Τρυγόνα μ’, τρυγονίτσα μου

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Αραματανίδης, Γιώργος Αμαραντίδης

Τρυγόνα μ’, τρυγονίτσα μου,
μ’ αφήντς με μαναχόν -ιν
Εγώ, πουλί μ’, ’κ’ εχόρτασα
και τη σεβτι͜άν τ’ εσόν -ιν

Έκαψες με άμον ντο καί͜εις
τα ξύλα σο χωνόν -ιν
Εφέκες με και καίγουμαι
σ’ άψιμον μαναχόν -ιν

Αγάπα, πουλί μ’, αγάπα
άμον ντ’ εποίν’νες πρώτα
Τη χώρας λόγι͜α μη τερείς
το καρδόπο σ’ ορώτα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αφήντς	αφήνεις
άψιμον	φωτιά
εποίν’νες	έκανες, έφτιαχνες	ποιέω-ῶ
εσόν	δικός/ή/ό σου
εφέκες	άφησες
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καίγουμαι	καίομαι
καρδόπο	καρδούλα
μαναχόν	(έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά
ορώτα	(προστ.) ρώτησε
σεβτι͜άν	έρωτα, αγάπη	sevda/sevdā
τερείς	κοιτάς
τρυγόνα	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
τρυγονίτσα	(υποκορ.) το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
χωνόν	εστία, χωνευτήρι	χῶνος < χόανος
χώρας	ξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς