Ζελεύω

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Αραματανίδης, Γιώργος Αμαραντίδης

Ζελεύω, ζελεύω,
Λύουμαι, υποφέρω
Ελέπω σε, χάνω το νου μ’
καίγουμαι, σ̌ασ̌ιρεύω

Ζελεύω, ζελεύω,
τον ήλιον παίρ’ απάν’ ι-σ’
Ζελεύω ντ’ ευτάει την ισ̌κιάν
όθεν κέσ’ πας σο γιάνι σ’

Ζελεύω, ζελεύω,
το κρεβάτ’ ντο κοιμάσαι,
το μαξιλάρ’ και το γεργάν’
τη νύχταν ντο σ̌κεπά͜ει σε

Ζελεύω, ζελεύω!
Τα ψ̌όπα σ’ να λελεύω!
Εποίκες με άμον γυρευόν
και τη σεβντά σ’ γυρεύω

Ζελεύω, ζελεύω!
Ν’ αηλί εμέν τον μαύρον!
Εγώ εσέν αν ’κι παίρω,
θα παίρ’ εμέν ο Χάρον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απάν’	πάνω
γεργάν’	πάπλωμα	yorgan
γιάνι	πλάι, πλευρό	yan
γυρευόν	επαίτη(ς), ζητιάνο(ς)
γυρεύω	επαιτώ, ζητιανεύω
ελέπω	βλέπω
εποίκες	έκανες, έφτιαξες	ποιέω-ῶ
ευτάει	κάνει, φτιάχνει	εὐθειάζω
ζελεύω	ζηλεύω
ισ̌κιάν	σκιά
καίγουμαι	καίομαι
κέσ’	εκεί μέσα, προς τα εκεί	κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λελεύω	χαίρομαι
λύουμαι	λιώνω
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
παίρ’	παίρνω/ει
παίρω	παίρνω
σ̌ασ̌ιρεύω	σαστίζω, τα έχω χαμένα	şaşırmak
σεβντά	αγάπη, έρωτας	sevda/sevdā
σ̌κεπά͜ει	σκεπάζει
ψ̌όπα	ψυχούλες