Πατέρα, όντας ερρώστησες

Πατέρα μ’, όντες ερρώστεσες,
ντό είχες σο καρδόπο σ’
και σην εγκάλα̤ τη παιδί’ σ’
παρέδωσες το ψ̌όπο σ’;

Σ’ εγκαλόπο μ’ εκράτ’να σε
κι ας σ’ ομμάτα̤ μ’ τα δά̤κρα̤
έσταζανε σο καρδόπο σ’
κι η ψ̌η μ’ έντον κομμάτα̤

Πατέρα μ’, ας σο νου μ’ ’κ’ εβγαίντς,
ντ’ έσυρες πάντα λέω
Αναστενάζω για τ’ εσέν
κι η ψ̌η μ’ πονεί και κλαίω