Εγάπεσα σε από μικράν

Έλα κλώστ’ οπίσ’, αρνόπο μ’,
έλα κλώστ’ σ’ εμέν σουμά
Να γομούται -ν- τ’ οσπιτόπο μ’,
να χάρουνταν τα μωρά μ’,
να λαρούται -ν- η γερά μ’,
να χάρουνταν τα μωρά μ’

Τα μωρόπα μ’ πώς επέμ’ναν
ας σην μάναν ορφανά
Ημέραν και νύχταν κλαίνε -ν
’κ’ ευρήκ’νε άλλο χαράν
Ενοίεν τρανόν γεράν
ση μωρίων την καρδι͜άν

Ξάι ’κ’ έτσ̌ουξεν η καρδία σ’
ντ’ εχωρίες τα παιδία σ’;
Τ’ ομματόπα σ’ ’κι δα̤κρούνε -ν
και σο νου σ’ ατά ’κι κρού’νε -ν;
Και -ν- ατά πικρολογούνε -ν
και σο νου σ’ ατά ’κι κρού’νε -ν

Θέλτς να είσαι μαναχέσσα
για να ’φτάς άμον ντο θέλτς
Τα παιδόπα σ’ ντό χρωστούνε -ν
και τα ψ̌όπα τουν -ε- καί͜εις;
Και -ν- ατά πώς ’κι γουεύ’ς
και τα ψ̌όπα τουν -ε- καί͜εις;