Ψηλόν ραχίν χαμέλυνον

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιωργούλης Λαφαζανίδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης

Ψηλόν ραχ̌ίν χαμέλυνον
ας χαμελύν’ ο ήλιον
Ας χαμελύν’ τ’ αρνόπο μου
κόκκινον κι άμον μήλον

Εσέναν την παντέμορφον
να είχα μετ’ εμένα
Άλλο ’κι ξενιτεύκουμ’νε
και σα μακρά ’κ’ επέγ’να

Εγώ είμαι εκείνον το πουλίν
το παραπονεμένον
Που χτίζω τη φωλέα μου
σε δέντρον μαραμένον

Εσύ μικρίκον τράνυνον
εγώ -ν- ας μεγαλύνω
Σην Παναγίαν όμνυσα
το σπαρέλι σ’ θα λύνω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
επέγ’να	πήγαινα
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
μεγαλύνω	μεγαλώνω
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
μικρίκον	μικρούλης/α/ικο
ξενιτεύκουμ’νε	ξενιτευόμουν
όμνυσα	ορκίστηκα
παντέμορφον	πανέμορφο/η
ραχ̌ίν	βουνό, ράχη
σπαρέλι	μέρος γυναικείας ενδυμασίας αυτοτελές που χρησιμεύει ως κάλυμμα του στήθους	spalliera
τράνυνον	(προστ.) (αμεταβ.) μεγάλωσε, (μεταβ.) ανέθρεψε	τρανόω-ῶ
φωλέα	φωλιά
χαμελύν’	χαμηλώνει
χαμέλυνον	χαμήλωσε