Όλ’ τερούνε με και κλαίνε

Προβολή Τραγουδιού

Ποντιακά 2000

Καλλιτέχνες: Γιώργος Σιδηρόπουλος, Μπάμπης Κεμανετζίδης

Όλ’ τερούνε με και κλαίνε
η μάνα μ’ πικρογελά
να ευτάει με -ν- να πιστεύω
πως θα ’ίνουμαι καλά

Ζωντανόν κλάψον με -ν, μάνα μ’,
εσύ όσον ντ’ επορείς
Γιάμ’ γουεύ’ εσέν ο Χάρον
και -ν- εμέν αφήν’ οπίσ’

Να μη καταράσαι, μάνα μ’,
το γραφτόν έτον τ’ εμόν
Τυχερόν ’κ’ είχα, μανίτσα μ’,
σον κόσμον εγώ να ζω

Ζωντανόν κλάψον με -ν, μάνα μ’,
εσύ όσον ντ’ επορείς
Γιάμ’ γουεύ’ εσέν ο Χάρον
και -ν- εμέν αφήν’ οπίσ’

Μάνα, μη χατεύ’ς τον Χάρον,
τη δουλείαν ατ’ ευτάει
Για τ’ ατό έρ’ται σον κόσμον,
ψ̌ήα πρέπ’ να παίρ’ και πάει

Ζωντανόν κλάψον με -ν, μάνα μ’,
εσύ όσον ντ’ επορείς
Γιάμ’ γουεύ’ εσέν ο Χάρον
και -ν- εμέν αφήν’ οπίσ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αφήν’	αφήνει
γιάμ’	μήπως, ή μη	ya/yā + μη
γουεύ’	λυπάμαι/ται, φείδομαι/εται, τσιγκουνεύομαι/εται, θυσιάζω/ει	kıymak
δουλείαν	δουλειά
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
επορείς	μπορείς
έρ’ται	έρχεται
έτον	ήταν
ευτάει	κάνει, φτιάχνει	εὐθειάζω
’ίνουμαι	γίνομαι
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καταράσαι	καταριέσαι
κλάψον	(προστ.) κλάψε
όλ’	όλοι/α
οπίσ’	πίσω
παίρ’	παίρνω/ει
τερούνε	κοιτούν
χατεύ’ς	διώχνεις	atmak
ψ̌ήα	ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα