Προβολή Τραγουδιού
Τίκια Ποτ Πουρί |
Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Γιώργος Σοφιανίδης, Κώστας Σιαμίδης
Πουλί μ’, τ’ ομμάτι͜α σ’ τ’ έμορφα εγώ πολλά λιγούμαι Αρ’ θέλω να φιλώ ατα ας σον Θεόν φογούμαι Ο πρόσωπος ι-σ’ θάνατος τ’ ομμάτι͜α σ’ τογραεύ’νε Το στέσιμο σ’/στέσιμον κι η καλατσ̌ή σ’ τον άνθρωπον μαεύ’νε Ομμάτι͜α κι ομματόφρυδα̤ ομμάτι͜α άμον ελαίας Ερρούξα κι αραεύ’ ατα σου πουλί’ τα φωλέας ♫ Κορτσόπον εγροικώ ατο ντο πολλά -ν- αγαπάς με Αποφκακέσ’ κι από μακρά τερείς και ’κι χορτά͜εις με Η πίτα, ξαν, η πίτα και τ’ αλυκόν η πίτα Εγώ -ν- ατό πώς έφαγα κι εκάγα -ν- ας ση δίψαν; Η μαχαλά σ’ πολλά κακόν τον ξένον ’κι μονάζ’νε Ανθρώπ’ς εσέγκα για τ’ εμέν τα στράτας ι-μ’ να ωρι͜άζ’νε Η πίτα, ξαν, η πίτα και τ’ αλυκόν η πίτα Εγώ -ν- ατό πώς έφαγα κι εκάγα -ν- ας ση δίψαν; Η πίτα εκάεν σο χωνόν ερρούξεν η εμπροστία Εσύ το νου σ’ εδέβασες ση χώρας τα παιδία Η πίτα, ξαν, η πίτα και τ’ αλυκόν η πίτα Εγώ -ν- ατό πώς έφαγα κι εκάγα -ν- ας ση δίψαν; ♫ Αρνί μ’, απέσ’ σην αύλι͜α σου εγώ -ν- εσυμποδία Ερρούξα, εέμ’νε κουρατάν και σο γιατρόν επήγα Αφκά σο παραθυρόπο σ’ τραγωδώ και σ̌υρίζω Εσύ αφκά ’κι κατηβαίντς καίγουμαι και βρουλίζω Πουλί μ’, απέσ’ σο καρδόπο σ’ αρ’ έ͜εις μαύρον ελαίαν Εκειαπέσ’ θα κονεύω εγώ φραντάλα μ’, τη φωλέα μ’ ♫ Εφώταξεν ο πρόσωπο σ’ άμον ντο παίρ’ ο ήλιον άμον ντο έρ’ται η άνοιξην άμον ντ’ ανθεί το φύλλον Πολλά έχω να λέ’ ατο σα χ̌είλια μ’ είν’ γραμμένα Θα κάθουμαι και λέ’ ατο ατό -ν- απ’ έναν-έναν Έλα να ποδεδίζω σε έλα να ποδεδί͜εις με Σ’ εγκαλιόπο μ’ ετράνυνες κι ατώρα ’κ’ εγνωρί͜εις με ♫ Τσ̌ιτσ̌έκια και τριαντάφυλλα όλια του παραδεισί’ ’Τοπλάεψεν ατα ο Θεόν κι εποίκεν το κορμί σ’-ι Άνθρωπον ’κ’ εχολίασαν πουλί μ’, τ’ εσά τα χ̌είλια Τον τσ̌εχέλ’ και τον ατσ̌αμήν εμάθιζαν ακίλια Η λαλία μ’ σον ουρανόν πουλί μ’, παρακαλώ σε Για φτύσον τον διάβολο σ’ και -ν- έλα -ν- ας φιλώ σε
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
ακίλια | μυαλά, λογική | akıl/ʿaḳl | |
αλυκόν | αλμυρό/ή | ||
άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
ανθρώπ’ς | ανθρώπους | ||
απέσ’ | μέσα | ||
αποφκακέσ’ | από κάτω πέρα | ||
αραεύ’ | ψάχνω/ει, αναζητώ/άει, γυρεύω/ει | aramak | |
ατα | αυτά | ||
ατσ̌αμήν | αρχάριο, άβγαλτο | acemi/ʿacemī | |
ατώρα | τώρα | ||
αύλι͜α | αυλή | ||
αφκά | κάτω | ||
βρουλίζω | φλέγομαι, καίγομαι | brûler | |
έ͜εις | έχεις | ||
εγκαλιόπο | αγκαλίτσα | ||
εγνωρί͜εις | γνωρίζεις | ||
εγροικώ | καταλαβαίνω | ||
εδέβασες | διάβασες, πέρασες, διέσχισες, πήγες κπ/κτ κάπου | ||
εέμ’νε | έγινα | ||
είν’ | (για πληθ.) είναι | ||
εκάγα | κάηκα | ||
εκάεν | κάηκε | ||
εκειαπέσ’ | εκεί μέσα | ||
ελαίαν | ελιά | ||
ελαίας | (τα) ελιές, (τη) ελιάς | ||
εμάθιζαν | μάθαιναν σε, δίδασκαν | ||
έμορφα | όμορφα | ||
εμπροστία | πυροστιά | ||
εποίκεν | έκανε, έφτιαξε | ποιέω-ῶ | |
ερρούξα | έπεσα | ||
ερρούξεν | έπεσε | ||
έρ’ται | έρχεται | ||
εσά | δικά σου/σας | ||
εσέγκα | έβαλα, εισήγαγα | ||
εσυμποδία | σκόνταψα, πεδικλώθηκα | ||
ετράνυνες | μεγάλωσες | ||
εφώταξεν | φώτισε | ||
εχολίασαν | έκαναν κπ να θυμώσει/αγανακτήσει | ||
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
καίγουμαι | καίομαι | ||
καλατσ̌ή | ομιλία, συνομιλία, συζήτηση | keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας) | |
καρδόπο | καρδούλα | ||
κατηβαίντς | κατεβαίνεις | ||
’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
κονεύω | εγκαθίσταμαι, φωλιάζω, προσγειώνομαι (επί πτηνών) | konmak | |
κορτσόπον | κοριτσάκι | ||
κουρατάν | σακάτης, καταπονημένος | kurada/ḳurāḍa | |
λαλία | λαλιά, φωνή | ||
λιγούμαι | επιθυμώ κτ σφοδρά, χάνω τις αισθήσεις μου, λιποθυμώ | ||
μαεύ’νε | μαγεύουν | ||
μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
μαχαλά | γειτονιά | mahalle/maḥalle | |
μονάζ’νε | φιλοξενούν για διανυκτέρευση | ||
να ποδεδίζω | να χαρώ κπ | ||
ξαν | πάλι, ξανά | ||
όλια | όλα | ||
ομμάτι͜α | μάτια | ||
παιδία | παιδιά | ||
παίρ’ | παίρνω/ει | ||
παραδεισί’ | παραδείσου | ||
παραθυρόπο | παραθυράκι | ||
ποδεδί͜εις | (ενεργ. και μέση) χαίρεσαι, απολαμβάνεις, προσκυνάς | από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ) | |
ποδεδίζω | (ενεργ. και μέση) χαίρομαι, απολαμβάνω, προσκυνώ | από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ) | |
ποδεδίζω σε | να σε χαρώ | από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ) | |
πολλά | (επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ | ||
πουλί’ | πουλιού | ||
πρόσωπος | πρόσωπο | ||
στράτας | (ονομ.) δρόμοι, (αιτ.) δρόμους | ||
σ̌υρίζω | σφυρίζω, παίζω αυλό | σῦριγξ | |
τερείς | κοιτάς | ||
τογραεύ’νε | κομματιάζουν | doğramak | |
’τοπλάεψεν | (ετοπλάεψεν) μάζεψε, συγκέντρωσε | toplamak | |
τραγωδώ | τραγουδάω | ||
τσ̌εχέλ’ | άπειρο, ανώριμο, άβγαλτο | cehil/cehl | |
τσ̌ιτσ̌έκια | λουλούδια | çiçek | |
φογούμαι | φοβάμαι | ||
φραντάλα | γυναίκα πρόσχαρη, πληθωρική γυναίκα | ||
φωλέα | φωλιά | ||
φωλέας | (ονομ.πληθ.) φωλιές, (γεν. ενικού) φωλιάς | ||
χορτά͜εις | χορταίνεις | ||
χωνόν | εστία, χωνευτήρι | χῶνος < χόανος | |
χώρας | ξένος/η/ο/οι γενικά, οι/το/τα μη οικείο/α, ξενιτειάς | ||
ωρι͜άζ’νε | προσέχουν, φυλάνε, επιβλέπουν |