Αφιέρωμα στον Χρύσανθο

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Βαγγέλης Ιντζεβίδης, Φάνης Κουρουκλίδης

Αγγέλ’ εσέν εθέλεσαν
αρχάγγελον να έχ’νε
και εκατήβανε ση γην,
Χρύσανθε, εσέν να παίρ’νε

♫

Τ’ αηδόν’ θανήν ’κ’ ιεύ’ ατο,
[αμάν! αμάν!]
λωλούνταν τα πουλία
[βάι! ν’ αηλί εμέν!]
Ατά -ν- άλλο ’κι κελαηδούν,
[αμάν! αμάν!]
’κ’ εβγαίν’νε σα κλαδία
[βάι! ν’ αηλί εμέν!]

Η άνοιξη φέρ’ τη ζωήν,
[αμάν! αμάν!]
τα μανουσ̌άκια ανθίζ’νε
[βάι! ν’ αηλί εμέν!]
Και για τ’ αηδόν’ που έφυεν
[αμάν! αμάν!]
τ’ ομμάτι͜α μουν δακρύζ’νε
[βάι! ν’ αηλί εμέν!]

Χαράν, δά̤κρυ͜α και βάσανα,
[αμάν! αμάν!]
τη προσφυγιάς τα χρόνι͜α
[βάι! ν’ αηλί εμέν!]
ετραγώδ’νες και μετ’ εσέν
[αμάν! αμάν!]
’κελάηδαναν τ’ αηδόνι͜α
[βάι! ν’ αηλί εμέν!]

Όλι͜α τα ποντιόπουλα
[αμάν! αμάν!]
τ’ εσά τα τραγωδίας
[βάι! ν’ αηλί εμέν!]
θα λένε και τον Χρύσανθον
[αμάν! αμάν!]
θα έχ’νε σα καρδίας
[βάι! ν’ αηλί εμέν!]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγγέλ’	(ονομ. πληθ.) άγγελοι, (γεν.) αγγέλου
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
ανθίζ’νε	ανθίζουν
ατά	αυτά
δακρύζ’νε	δακρύζουν
εβγαίν’νε	βγαίνουν
εθέλεσαν	θέλησαν
εκατήβανε	κατέβηκαν
εσά	δικά σου/σας
ετραγώδ’νες	τραγουδούσες
έφυεν	έφυγε
έχ’νε	έχουνε
θανήν	θάνατο
ιεύ’	ταιριάζει	uymak
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καρδίας	(τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές
’κελάηδαναν	(εκελάηδαναν) κελαηδούσαν
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μανουσ̌άκια	μενεξέδες/βιολέτες	մանուշակ (manušak)<manafšak
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
μουν	μας
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
ομμάτι͜α	μάτια
παίρ’νε	παίρνουν
τραγωδίας	τραγούδια
φέρ’	φέρνω/ει