Ας παίρ’νε σ’χωρεσίαν

Μαχ̌αίρια είν’ τα λόγια τουν
[ξαν] και σ̌κίζ’νε την καρδία μ’
Ας σο αίμαν ντο ’κχ̌ύεται
[ξαν!/ψ̌η μ’] ας παίρ’νε σ’χωρεσίαν

Τρία μαχ̌αίρια ξυμυτά
[ξαν] σην καρδι͜ά μ’ καρφωμένα
Εβγάλτεν και τερέστε͜ ατα
[ψ̌η μ’/ξαν] πώς είναι ματωμένα

Τ’ οσπίτι μ’ έν’ απέσ’ σ’ ορμάν’,
[ξαν] τ’ ολόερα κλερθία
Εσάρεψαν ατό οι τουσ̌μάν’
[ψ̌η μ’/ξαν] και τ’ άγρι͜α τα θερία

Η κάρδια μ’ ’κι ταγιανίζ’
[ξαν] σα τέρτι͜α και σα πόνι͜α
Έν’ (αρ’) άμον το Κουκούλ Τασί¹,
[ξαν] σ̌κεπαμένον τα χ̌ιόνι͜α