Προβολή Τραγουδιού

Ο ξενιτέας

Καλλιτέχνες: Μπάμπης Ιωακειμίδης, Μπάμπης Κεμανετζίδης

[Ωχ! Και] Πατρίδα, ακοίμετον καντήλ’
[Εχ!] κι ανέβζηγον κερόπον [νέι]
[Έι!] Πατρίδα μ’, χορτασέαν ’κ’ έ͜εις
[Όι!] ’κ’ εβγάλλω σε ας σο ψ̌όπο μ’ [νέι]
[Νέι, έι, έι, έι]

♫

Κρύα νερά τρεχούμενα
κι έρημα ποταμέας 
ποισέστεν κι άλλο υπομονήν
έχ̌’ κι έρ’ται ο ξενιτέας

Αναμεινέστεν, έρχουμαι,
άλλο ’κι ταγιανίζω
Θα φέρω και την κεμεντζ̌έ μ’
τα ραχ̌ι͜ά να κλαινίζω

Άμον ποτάμιν άνερον
και άφυλλον δεντρόπον
Αέτσ’ εγέντονε τ’ εμόν
τ’ άκλερον το καρδόπον

Αποθαμέν’ πυκνορωτούν
«Τα γονικά σ’ ντ’ εγένταν;
Γιατί ’κ’ έρχουνταν αδακέσ’;
ντ’ έπαθαν και ’κι φαίν’νταν;»

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αδακέσ’	εδώ γύρω, κάπου εδώ
αέτσ’	έτσι
άκλερον	άκληρο, φτωχό, δύστυχο, ταλαίπωρο
ακοίμετον	ακοίμητο, άσβηστο
άμον	σαν, όπως, καθώς
αναμεινέστεν	αναμένετε (προστ.), περιμένετε (προστ.)
ανέβζηγον	άσβηστο
αποθαμέν’	πεθαμένοι
έ͜εις	έχεις
εβγάλλω	βγάζω
εγένταν	έγιναν
εγέντονε	έγινε
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έρ’ται	έρχεται
έρχουμαι	έρχομαι
έρχουνταν	έρχονται
έχ̌’	έχει
έχ̌’ κι έρ’ται	είναι στον ερχομό, έρχεται
’κ’	δεν	ουκί<οὐχί
κεμεντζ̌έ	η λύρα	kemençe/kemānçe
κερόπον	κεράκι
’κι	δεν	ουκί<οὐχί
κλαινίζω	κάνω κάποιον/ους να κλάψει/ουν, στενοχωρώ
ξενιτέας	ξενιτεμένος
ποισέστεν	κάνετε, φτιάξτε (προστ.)
πυκνορωτούν	συχνορωτούν
ραχ̌ι͜ά	ράχες, βουνά
ταγιανίζω	αντέχω	dayanmak
φαίν’νταν	φαίνονται
χορτασέαν	χόρταση
ψ̌όπο	ψυχούλα