Την καρδία σ’ εκλαίντσανε

Την καρδία σ’ εκλαίντσανε
κι εποίκανε κομμάτι͜α
και δάκρυ͜α εγομώσανε
ψ̌ήκα μ’, τ’ εσά τ’ ομμάτι͜α
και δάκρυ͜α εγομώσανε
τ’ ομμάτι͜α σ’, ψ̌η μ’

Ξάι σο σ̌κοινίν μη δέντς ατα
και μη ακούς ντο λέγ’νε
Χώρι͜α θέλ’νε να ελέπ’νε μας
ντο έχομε ζελεύ’νε
Χώρι͜α θέλ’νε να ελέπ’νε μας
ατείν’, πουλί μ’

Καμίαν να μ’ ελέπ’ ατα
τ’ ομμάτι͜α σ’ δα̤κρωμένα
’Κι θα ευρίεται κανείς
να παίρ’ -τ- σε -ν- απ’ εμένα
’Κι θα ευρίεται κανείς
να παίρ’ -τ- σε, ψ̌η μ’

Πουλί μ’, απέσ’ σο καρδόπο μ’
τ’ όνεμα σ’ έν’ γραμμένον
Μαχ̌αίρ’ πα ’κι θα εβγάλ’ α̤το
κι ας έν’ κι ακονεμένον
Μαχ̌αίρ’ πα ’κι θα εβγάλ’ α̤το,
μικρόν αρνί μ’