Αηλί εμέν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Αμαραντίδης, Πόλιος Παπαγιαννίδης

Ν’ αηλί εμέν τον ορφανόν,
ας είχα είναν μάναν
Και ν’ επλύνεν τα λώματα μ’
κι άλλο ’κ’ εφόρ’να μαύρα

Μάνα μ’, ας σα παιδία σου
εγώ είμαι το χαμένον
Παρέμ’ σον Άδ’ καλύτερα,
ας έμ’νε αποθαμένον

Εγώ είμαι εκείνο το πουλίν
το παραπονεμένον,
ντο κελαηδεί σο χάραμαν
σα δέντρα απέσ’ κρυμμένον

Ελάστα κι επορπάτεσα
χωρία, μεμλεκέτι͜α
Πουθέν ’κ’ εύρα έναν άνθρωπον
να έχ̌’ τ’ εμά τα τέρτι͜α

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αηλί	αλίμονο	ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
απέσ’	μέσα
αποθαμένον	πεθαμένος/ο
είναν	έναν, μία
ελάστα	περιφέρθηκα, τριγύρισα, περιπλανήθηκα	ἀλάομαι/ηλάσκω
εμά	δικά μου
έμ’νε	ήμουν
επορπάτεσα	περπάτησα
εύρα	βρήκα, (ιδιωμ. προστ.) βρες
εφόρ’να	φορούσα
έχ̌’	έχει
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
λώματα	ρούχα	λῶμα/λωμάτιον
μεμλεκέτι͜α	η επικράτεια	memleket
ν’ αηλί	αλίμονο	μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
παιδία	παιδιά
παρέμ’	τουλάχιστον, σε κάθε περίπτωση, μόνο μη	bari/bārī + μη
πουθέν	πουθενά
τέρτι͜α	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
χωρία	χωριά