Σ’ όρωμα μ’ η Παναΐα

Σ’ όρωμα μ’ η Παναΐα
τη στράταν εθε δεκνύζ’
Ατό ντο πάει σον Πόντον
σ’ ατεινές το μοναστήρ’

Ε! Σουμελά Παναΐα,
σ̌κέπη σ’ εσόν τον λαόν
Και σο όνομα σ’ έχτισαμε
το μοναστήρ’ τ’ εσόν

Φωτάζ’ λέει με έναν καντήλαν
ασ’ απάν’ το παραθύρ’
Μη ανοί͜εις εσύ τ’ ομμάτι͜α σ’,
έλεπον α’ με την ψ̌ην

Ε! Σουμελά Παναΐα,
σ̌κέπη σ’ εσόν τον λαόν
Και σο όνομα σ’ έχτισαμε
το μοναστήρ’ τ’ εσόν

Εδέκαν ατα φωτίαν
κι εγώ κλαίω με καρδίαν
Ὰμα ’κ’ επορούν να χάν’νε
ατείν’ τ’ εσόν την ευλογίαν

Ε! Σουμελά Παναΐα,
σ̌κέπη σ’ εσόν τον λαόν
Και σο όνομα σ’ έχτισαμε
το μοναστήρ’ τ’ εσόν