Προβολή Τραγουδιού
Τικ |
Στιχουργοί: Γιώργος Αμαραντίδης, Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Γιάννης Αραματανίδης, Γιώργος Αμαραντίδης
Καλέσσα έν’ η πεθερά ους να σύρ’ και τυλί͜ει σε Κι ας σου τυλί͜ει σε κι υστερνά σ’ ομμάτι͜α ’κι τερεί σε Ας σην αρχή λέει και γελά, ευτάει πως αγαπά σε Κι ας σου παντρεύ’ σε κι υστερνά κι αφήν’ -τ- σε να κοιμάσαι Κάπου καικά ζαροπατείς εβγάλ’ άγρι͜α λαλίας Γίνεσαι ν’ αχπάντς και να σύρτς και φτιλί͜εις τα μαλλία τ’ς Έμορφα είχ̌ες ήσυχο, Γιαννίκο μ’ / Γιωρίκα μ’, το κιφάλι σ’ Απ’ ετώρα όθεν κέσ’ πας θα σύρ’νε το δουκάλι σ’ ♫ Ασ’ όλι͜ον προκομμέντσα έν’ η νύφε τη Δευτέρας Την Τρίτ’ αρχινά να εμπαίν’ σα ρωθώνι͜α τ’ς αέρας Τετράδ’ πρωί θα αρχινά να παίρ’ τ’ απάν’ το μέρος Την Πέφτ’ πιάν’ ατεν τ’ ινιάτ’ λέει «’κι πάγω σο θέρος» Την Παρασκευή το πρωίν θα σύρ’ έξ’ την πογιάν ατ’ς¹ και τη Σάββα θα κλώσ̌κεται απάν’ σην πεθεράν ατ’ς ♫ Άνοιξη μ’, καλοκαίρι μ’, να φιλώ σε -ν- σ̌εκέρι μ’ Μοθοπώρ’ σο χ̌ερόπο μ’, χ̌ειμωγκόν σ’ εγκαλιόπο μ’ Εσύ, το περιστέρι μ’ εσύ, το φωταχτέρι μ’ Έλα έμπα σο χ̌έρι μ’ εσύ είσαι το ταίρι μ’ Άφ’ς τον κύρ’ και τη μάναν έλα, ψ̌η μ’, μετ’ εμέναν Εσύ είσαι, φραντάλα μ’, τη ζωής ι-μ’ το έναν
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
απάν’ | πάνω | ||
ας σου | από του, από τότε που/αφότου, από αυτό που | ||
ασ’ | από | ||
ατεν | αυτήν | ||
ατ’ς | αυτής, της | ||
αφήν’ | αφήνει | ||
άφ’ς | (προστ.) άφησε | ||
αχπάντς | ξεριζώνεις, ξεκολλάς, αποκολλάς βιαίως | ἐκσπάω | |
δουκάλι | καπίστρι ζώου | ||
εβγάλ’ | βγάλει | ||
εγκαλιόπο | αγκαλίτσα | ||
έμορφα | όμορφα | ||
έμπα | (προστ.) μπες | ||
εμπαίν’ | μπαίνει | ||
έν’ | είναι | ||
έξ’ | έξω ή ο αριθμός έξι | ||
ετώρα | τώρα | ||
ευτάει | κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω | |
ζαροπατείς | στραβοπατάς | ||
θέρος | καλοκαίρι | ||
ινιάτ’ | γινάτι, πείσμα, (αιτ.) πεισματάρη | inat/ʿinād | |
καικά | προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά | ||
καλέσσα | καλή | ||
κέσ’ | εκεί μέσα, προς τα εκεί | κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε | |
’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
κιφάλι | κεφάλι | ||
κλώσ̌κεται | γυρίζει, επιστρέφει | ||
κύρ’ | πατέρα | ||
λαλίας | λαλιές, φωνές, (γεν. ενικού) φωνής | ||
μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
μοθοπώρ’ | φθινόπωρο | ||
νύφε | νύφη | ||
όθεν | όπου, οπουδήποτε, σε όποιον | ||
ομμάτι͜α | μάτια | ||
ους | ως, μέχρι | ||
παίρ’ | παίρνω/ει | ||
Πέφτ’ | Πέμπτη | ||
πιάν’ | πιάνει | ||
πογιάν | μπογιά, βαφή, χρώμα | boya | |
προκομμέντσα | προκομμένη | ||
ρωθώνι͜α | ρουθούνια | ||
σ̌εκέρι | ζάχαρη, γλυκό/ά | şeker < şakar (περσ.) < śakkharā (οψ. σανσκ.) < śárkarā (σανσκριτ.) | |
σύρ’ | σύρω/ει, τραβάω/ει, ρίχνω/ει | ||
σύρ’νε | σέρνουν, τραβούν, ρίχνουν | ||
σύρτς | σέρνεις, τραβάς, ρίχνεις | ||
τερεί | κοιτάει | ||
Τετράδ’ | Τετάρτη | ||
Τρίτ’ | Τρίτη | ||
τυλί͜ει | τυλίγει | ||
υστερνά | κατοπινά, τελευταία | ||
φραντάλα | γυναίκα πρόσχαρη, πληθωρική γυναίκα | ||
φτιλί͜εις | μαδάς, ξεπουπουλίζεις | πτίλον | |
φωταχτέρι | απαστράπτον, λαμπερό, μτφ. όμορφο | ||
χ̌ειμωγκόν | (ονομ.) χειμώνας, (γεν.) χειμώνα | ||
χ̌ερόπο | χεράκι | ||
ψ̌η | ψυχή |