Ε! κορτσόπον, ντό τερείς;

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιώργος Αμαραντίδης, Πόλιος Παπαγιαννίδης

expand_content

Ε! κορτσόπον, ντό τερείς;
Τρώει ο λύκον... Ήμαρτα!
Σην πελι͜άν εσέγκες με,
είν’ τ’ εσά τα κρίματα

Όντες φορείς και -ν- αναλλά͜εις
βάφτ’ς και πογιατίεσαι
Άνδρας ι-σ’ ’κ’ εξέρ’ α̤το
πόσον αγαπίεσαι
Κορτσόπον, ’κ’ εξέρτς ατο
πόσον αγαπίεσαι

Σύρον άν’ και σύρον κα’,
το φιστάν’ σο γιάν’ απάν’
Ο Θεός την ψ̌η μ’ να παίρ’
σ’ άσπρον το κιορτάν’ -τ- σ’ απάν’

Εκεί πέρα σο ραχ̌ίν
το χ̌ι͜ονόπον λύεται
Θεία μ’, η θαγατέρα σ’
ση γούλα μ’ τυλίεται

’Πούλτσα τη κύρ’ τ’ άλογον,
ο κόσμος θα περ’γελά
Έμορφον κορίτσ’ που έχ̌’,
έν’ τ’ εμόν η πεθερά

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγαπίεσαι	αγαπιέσαι
άν’	άνω, πάνω, άνωθεν
αναλλά͜εις	φοράς τα καλά/γιορτινά σου ρούχα
απάν’	πάνω
βάφτ’ς	βάφεις
γιάν’	πλάι, πλευρά	yan
γούλα	λαιμός	gula
είν’	(για πληθ.) είναι
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
έμορφον	όμορφο
έν’	είναι
εξέρ’	ξέρω/ει, γνωρίζω/ει
εξέρτς	ξέρεις, γνωρίζεις
εσά	δικά σου/σας
εσέγκες	έβαλες, εισήγαγες
έχ̌’	έχει
ήμαρτα	ήμαρτον, δηλωτικό μετάνοιας, από τον αόριστο β΄ του αρχαίου ρήματος ἁμαρτάνω (αμάρτησα), έκφ. έλα σα ήμαρτα=μετανόησε
θαγατέρα	κόρη, θυγατέρα
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κα’	κάτω
κιορτάν’	λαιμός	gerdan/gerden
κορτσόπον	κοριτσάκι
κύρ’	πατέρα
λύεται	λιώνει
όντες	όταν
παίρ’	παίρνω/ει
πελι͜άν	βάσανο, σκοτούρα	bela
περ’γελά	περιγελά, κοροϊδεύει
πογιατίεσαι	βάφεσαι	boyamak
’πούλτσα	(επούλτσα) πούλησα
ραχ̌ίν	βουνό, ράχη
σύρον	(προστ.) σύρε, τράβα, ρίξε
τερείς	κοιτάς
τυλίεται	τυλίγεται
φιστάν’	φουστάνι	fistan<fustān
χ̌ι͜ονόπον	χιονάκι
ψ̌η	ψυχή