Έντεκα κι εννέα είκοσ’

Κορτσόπον είσαι -ν- έμορφον,
η μαχαλά σ’ τιμά σε
Αρ’ όσον ντ’ αγαπώ σε εγώ,
η μάνα σ’ ’κι αγαπά σε

Έντεκα κι εννέα είκοσ’,
οφετός εγέμν’ αΐκος
Θα κυνηγώ τα κορτσόπα
άμον άγριος λύκος

Καλά ’ποίκα κι εγάπεσα
ση μαχαλά σ’ κορτσόπον
Εμπαίν’, εβγαίν’ κι ελέπ’ ατό
και χ̌αίρεται το ψ̌όπο μ’

Είδ’ ατεν και -ν- ελιγώθα,
ερρούξα κι ετσ̌αμουρώθα
Εκούιξα μανίτσα μ’
«Χα! Έμορφος τρυγονίτσα!»

Ση πόρτα σ’ πάω κι έρχουμαι
και -ν- άμον γυρευός
Εσύ γουεύ’ς το φίλεμαν
ντ’ εδέκεν ο Θεός -ι

Είδ’ ατέν κι ο νου μ’ επήεν
κι όλον το κορμί μ’ εσείεν
Είδ’ ατέν και -ν- ελιγώθα,
ερρούξα κι ετσ̌αμουρώθα