Θεία μ’, η κούτσ̌η σ’ λάλα έν’

Θεία μ’, [και -ν-] η κούτσ̌η σ’ λάλα έν’
Λάλα έν’ [και] ’κι γανεύει
Ας τερούμε ας σοι δύ’ς εμουν
ποίος θα πουσ̌μανεύει

Όντες φορείς και -ν- αναλλά͜εις,
τα σοκάκια [πουλί μ’] γελούνε
Ση στράταν [και] π’ απαντούνε σε,
κλωσκούνταν [πουλί μ’] και τερούνε

Τα ραχ̌όπα [πουλί μ’] χ̌ιονίουνταν,
κλώσκουνταν [και] λιμενεύ’νε
Πουλί μ’, [και] τα κάλλια σ’ λύγουνταν,
εσέν πα [πουλί μ’/και] ’κι απομέν’νε