Θεία μ’, η κούτση σ’ λάλα έν’

Προβολή Τραγουδιού

Θεία μ’, [και -ν-] η κουτσ̌ή σ’ λάλα έν’
Λάλα έν’, [και] ’κι γανεύει
Ας τερούμε ας σοι δύ’ς εμουν
ποίος θα πουσ̌μανεύει

Όντες φορείς και -ν- αναλλά͜εις,
τα σοκάκια [πουλί μ’] γελούνε
Ση στράταν [και] π’ απαντούνε σε,
κλώσκουνταν [πουλί μ’] και τερούνε

Τα ραχ̌όπα [πουλί μ’] χ̌ιονίουνταν,
κλώσκουνταν [και] λιμενεύ’νε
Πουλί μ’, [και] τα κάλλια σ’ λύγουνταν,
εσέν πα [πουλί μ’/και] ’κι απομέν’νε

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αναλλά͜εις	φοράς τα καλά/γιορτινά σου ρούχα
απαντούνε	συναντούν
απομέν’νε	απομένουν
γανεύει	καταλαβαίνει
δύ’ς	δύο
εμουν	μας
έν’	είναι
κάλλια	κάλλη
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κλώσκουνταν	γυρίζουν, επιστρέφουν
κουτσ̌ή	κόρη
λάλα	μωρή, ανόητη, τρελή
λιμενεύ’νε	αποκαλύπτονται από τα χιόνια, ελλιμενίζονται
λύγουνταν	λιώνουν
όντες	όταν
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
ποίος	(ερωτημ.) ποιός, (αναφ.αντων.) όποιος
πουσ̌μανεύει	μετανιώνει	pişman olmak<paşmān
ραχ̌όπα	ραχούλες, βουνά
σοι	στους/στις, τους/τις
τερούμε	κοιτάμε
τερούνε	κοιτούν
χ̌ιονίουνταν	χιονίζονται

Προβολή Τραγουδιού

Θεία μ’, η κούτσ̌η σ’ λάλα έν’