Τη πατρίδας τα χωρία

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Βασίλης Καρράς, Κώστας Αγέρης

[Έκιτι, πατρίδα!]
Αδά σα ψηλά τα ραχ̌ι͜ά
[Τα χωρία σ’ όλι͜α εχάθανε]
ετσ̌όκεψεν η δείσα
[και έντανε ορμάνι͜α]
Σ’ εμάς καμίαν ’κι μερών’,
πάντα σκοτία πίσσα!

♫

Την πατρίδα μ’ ’κι ανασπάλλω,
ας σον κύρη μ’ θα μαθάνω
Για τα μέρι͜α μουν θα λέω,
άγουρος είμαι, ’κι κλαίω

Τα ραχ̌ία σ’ ’κι γελούνε
κι όλ’ αδά αναστορούνε
Τη πατρίδας τα χωρία
όλι͜α εκάγανε

Η καρδία μ’ πονεμένον
και πολλά τυραννιγμένον
Ντό να λέγω σε, πουλόπο μ’;
ετογράεψες το ψ̌όπο μ’

Τα ραχ̌ία σ’ ’κι γελούνε
κι όλ’ αδά αναστορούνε
Τη πατρίδας τα χωρία
όλι͜α εκάγανε

Πού είναι ατά τα μέρι͜α
με τα πράσινα τσ̌ιμένια,
τα καλύβι͜α σα ραχ̌ία
και τα χτήνι͜α απέσ’ σ’ ορμία;

Τα ραχ̌ία σ’ ’κι γελούνε
κι όλ’ αδά αναστορούνε
Τη πατρίδας τα χωρία
όλα εκάγανε

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άγουρος	νέος άνδρας
αδά	εδώ
ανασπάλλω	ξεχνώ
αναστορούνε	θυμούνται, αναπολούν
απέσ’	μέσα
ας σον	απ’ τον	ασό σον (από τον)
ατά	αυτά
δείσα	ομίχλη	δεῖσα=υγρασία, λάσπη, βρωμιά
εκάγανε	κάηκαν
έκιτι	έκφραση αναπόλησης που υποδηλώνει νοσταλγία για κάτι παρελθοντικό	hey gidi
έντανε	έγιναν
ετογράεψες	έκανες κομμάτια	doğramak
ετσ̌όκεψεν	κατέπεσε, επικάθησε, έκλινε υπό το βάρος	çökmek
εχάθανε	χάθηκαν
καμίαν	ποτέ
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μαθάνω	μαθαίνω
μέρι͜α	μέρη
μερών’	μερώνει, ξημερώνει
μουν	μας
όλ’	όλοι/α
ορμάνι͜α	δάση	orman
ορμία	ρυάκια, ρεματιές
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
πουλόπο	πουλάκι
ραχ̌ι͜ά	ράχες, βουνά
ραχ̌ία	ράχες, βουνά
σκοτία	σκοτάδι
τσ̌ιμένια	γρασίδια, χλοερές εκτάσεις	çimen
χτήνι͜α	αγελάδες
χωρία	χωριά
ψ̌όπο	ψυχούλα