Έναν νύφεν εφίλεσα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αχιλλέας Βασιλειάδης, Κώστας Σιαμίδης

Έναν νύφεν εφίλεσα
απάν’ σον καταρράχτεν
Εβάρκιζεν κι εκούιζεν
«γειτόν’ αδά ελάτεν»
[Όι, όι, όι, όι]

Με τον χρυσόν ζυγιάσ̌κεσαι,
το μάλαμαν ’κι σ’κών’ -τ- ’σε
Σ’ εσέναν κιβενεύκουμαι,
κανείς ντο ’κι κομπών’ ’σε
[Όι, όι, όι, όι]

Εμέν που εχ̌’ με ’κι θέλ’ με,
που ’κι έχ̌’ με αροθυμά με
Αν αναγγεύω τ’ όνομα σ’,
πουλί μ’, αναθεμά με!
[Όι, όι, όι, όι]

Μερακλία θα τραγωδώ,
θα κλαινίζω μανάδες
ντο έχ’νε αγούρι͜α ανύπαντρα
και θέλ’ν να ευτάγ’ν νυφάδες
[Όι, όι, όι, όι]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγούρι͜α	αγόρια νέα
αδά	εδώ
αναγγεύω	αναφέρω ξανά, επικαλούμαι ξανά
απάν’	πάνω
αροθυμά	νοσταλγεί
γειτόν’	γείτονες
εβάρκιζεν	κραύγαζε, θρηνούσε γοερά
εκούιζεν	φώναζε, λαλούσε, καλούσε κπ ονομαστικά
εφίλεσα	φίλησα
έχ̌’	έχει
έχ’νε	έχουνε
ζυγιάσ̌κεσαι	ζυγίζεσαι, συγκρίνεσαι
καταρράχτεν	καταπακτή, οριζόντια πόρτα σε δάπεδο ή οροφή του στάβλου/μαντριού που οδηγεί σε ξεχωριστό χώρο
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κιβενεύκουμαι	στηρίζομαι, βασίζομαι	güvenmek
κλαινίζω	στενοχωρώ, κάνω κπ να κλάψει
κομπών’	εξαπατάω/άει, ξεγελάω/άει, μτφ. σαγηνεύω/ει	κομβόω
μάλαμαν	ο χρυσός
μερακλία	με μεράκι, με ιδιαίτερο ζήλο	meraklı/merāḳ
νυφάδες	νύφες
νύφεν	νύφη
σ’κών’	σηκώνω/ει
τραγωδώ	τραγουδάω