Προβολή Τραγουδιού

Έναν νύφεν εφίλεσα

Καλλιτέχνες: Αχιλλέας Βασιλειάδης, Κώστας Σιαμίδης

Έναν νύφεν εφίλεσα
απάν’ σον καταρράχτεν
Εβάρκιζεν κι εκούιζεν
«γειτόν’ αδά ελάτεν»
[Όι, όι, όι, όι]

Με τον χρυσόν ζυγιάσ̌κεσαι,
το μάλαμαν ’κι σ’κών’ -τ- ’σε
Σ’ εσέναν κιβενεύκουμαι,
κανείς ντο ’κι κομπών’ ’σε
[Όι, όι, όι, όι]

Εμέν που εχ̌’ με ’κι θέλ’ με,
που ’κι εχ̌’ με αροθυμά με
Αν αναγγεύω τ’ όνεμα σ’,
πουλί μ’, αναθεμά με!
[Όι, όι, όι, όι]

Μερακλία θα τραγωδώ,
θα κλαινίζω μανάδες
ντο έχ’νε αγούρι͜α ανύπαντρα
και θέλ’ν να ευτάγ’ν νυφάδες
[Όι, όι, όι, όι]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγούρι͜α	αγόρια νέα
αδά	εδώ
αναγγεύω	αναφέρω ξανά, επικαλούμαι ξανά
απάν’	πάνω
αροθυμά	νοσταλγεί
γειτόν’	γείτονες
εβάρκιζεν	κραύγαζε, θρηνούσε γοερά
εκούιζεν	φώναζε, λαλούσε, καλούσε κπ ονομαστικά
εφίλεσα	φίλησα
έχ’νε	έχουνε
ζυγιάσ̌κεσαι	ζυγίζεσαι, συγκρίνεσαι
καταρράχτεν	καταπακτή, οριζόντια πόρτα σε δάπεδο ή οροφή του στάβλου/μαντριού που οδηγεί σε ξεχωριστό χώρο
’κι	δεν	ουκί<οὐχί
κιβενεύκουμαι	στηρίζομαι, βασίζομαι	güvenmek
κλαινίζω	κάνω κάποιον/ους να κλάψει/ουν, στενοχωρώ
κομπών’	εξαπατάω/άει, ξεγελάω/άει, μτφ. σαγηνεύω/ει	κομβόω
μάλαμαν	ο χρυσός
μερακλία	με μεράκι, με ιδιαίτερο ζήλο	meraklı/merāḳ
νυφάδες	νύφες
νύφεν	νύφη
όνεμα	όνομα
σ’κών’	σηκώνω/ει
τραγωδώ	τραγουδάω