Έλα άμον την άνοιξην

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αναστάσιος Καζαντζίδης, Λάζαρος Μακρίδης, Σταύρος Ιωαννίδης

Ντ’ εποίκες με, πουλόπο μου,
νουνίζω για τ’ εσένα
Αούτα τα μουράτι͜α σου
’φαρμακώσαν εμένα

Έλα -ν- άμον την άνοιξην,
τα μύρας ι-σ’ για φέρον
Έν’ χ̌ειμωγκόντς σο ψ̌όπο μου,
γιαβρί μ’, μην υποφέρω

Όλα τα ημέρας έντανε
μαύρα, πίσσα σκοτίαν
και ’κ’ επορώ να ελέπω σε
και καίγεται η καρδία μ’

Έλα -ν- άμον την άνοιξην,
τα μύρας ι-σ’ για φέρον
Έν’ χ̌ειμωγκόντς σο ψ̌όπο μου,
γιαβρί μ’, μην υποφέρω

Έλα, πουλόπο μ’, μετ’ εμέν
να χ̌αίρεται το ψ̌όπο μ’
Την καρδία μ’ μη τυρα̤ννί͜εις,
σο ψ̌όπο σ’ ποίσον τόπον

Έλα -ν- άμον την άνοιξην,
τα μύρας ι-σ’ για φέρον
Έν’ χ̌ειμωγκόντς σο ψ̌όπο μου,
γιαβρί μ’, μην υποφέρω

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
αούτα	αυτά
γιαβρί	μωρό, μικρό, παιδί	yavru
ελέπω	βλέπω
έν’	είναι
έντανε	έγιναν
εποίκες	έκανες, έφτιαξες	ποιέω-ῶ
επορώ	μπορώ
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
μουράτι͜α	επιθυμίες, πόθοι	murat/murād
μύρας	μυρωδιές
νουνίζω	σκέφτομαι
ποίσον	(προστ.) κάνε, φτιάξε	ποιέω, ποιῶ
πουλόπο	πουλάκι
σκοτίαν	σκοτάδι
τυρα̤ννί͜εις	τυραννάς, ταλαιπωρείς
φέρον	(προστ.) φέρε
χ̌ειμωγκόντς	χειμώνας
ψ̌όπο	ψυχούλα