Πρώτον έν’ η πατρίδα μ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αναστάσιος Καζαντζίδης, Ιωάννης Μάγγος

Μαύρον ευτάν’ την θάλασσαν
κι όλο βρουλίζ’ και καίει
Είνας γραιίτσα τραγωδεί
και μοιρολόγια λέει

Νουνίζ’ τη μαυροθάλασσαν
κι όλεν την Τραπεζούνταν
Καρίπ’κα ’κχ̌ύν’ τ’ ομματόπα τ’ς,
δάκρυ͜α έρ’ταν γομούνταν

Μη κλαις, γραιίτσα μ’, μη πονείς,
αέτσ’ έτον γραμμένον
Άμον γεράν σο καρδόπο σ’
μη έ͜εις α’ κλειδωμένον

Τα χρόνια έρθαν κι εδέβανε,
τ’ ομμάτι͜α μ’ πολλά είδαν
Πάντα -ν- απέσ’ σο καρδόπο μ’
πρώτον έν’ η πατρίδα μ’

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
α’	(ατό) αυτό, το
αέτσ’	έτσι
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απέσ’	μέσα
βρουλίζ’	φλέγεται
γεράν	πληγή, τραύμα	yara
γομούνταν	γεμίζουν, βουρκώνουν, κομπιάζουν
γραιίτσα	γριούλα
έ͜εις	έχεις
εδέβανε	(για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν (για χρόνο) πέρασαν	διαβαίνω
είνας	ένας/μία
έν’	είναι
έρθαν	ήρθαν
έρ’ταν	έρχονται
έτον	ήταν
ευτάν’	κάνουν, φτιάχνουν	εὐθειάζω
καρδόπο	καρδούλα
καρίπ’κα	μοναχικά, ερημικά	garip/ġarīb
’κχ̌ύν’	εκχύνει, χύνει, εκβάλλει	εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω
νουνίζ’	σκέφτεται
όλεν	όλη/ο, ολόκληρη/ο
ομμάτι͜α	μάτια
ομματόπα	ματάκια
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
τραγωδεί	τραγουδάει