Προβολή Τραγουδιού

Σπεντάμ’

Καλλιτέχνες: Γιάννης Κουρτίδης, Κώστας Σιαμίδης

Έναν σπεντάμ’ ψηλόλεγνον
εφύτεψα, πουλόπο μ’
Με τα δάκρυ͜α μ’ ποτίζ’ ατό
σ’ έναν έρημον τόπον

Τράνυνον δέντρον, τράνυνον!
Ποίσον παχ̌ύν εβόραν
Σην ρίζα σ’ ν’ αναπάουμαι
εξ’ και μακρά ας σην χώραν

Τα τρία κορφοκλάδι͜α σου
θα κόφτω με την κάμαν
και σην τεπέ σ’ θα κάθουμαι
με το φέγγον εντάμαν

Κι όντες ο φέγγον βασιλεύ’
και μένω μαναχόν-ι
Θα έρ’ται η τρυγόνα μου
σην εγκάλιαν τ’ εμόν-ι

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
εβόραν	σκιά
εγκάλιαν	αγκαλιά (αιτ.)
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
εντάμαν	μαζί
έρ’ται	έρχεται
κάμαν	δίκοπο μαχαίρι	kama
κορφοκλάδι͜α	κορυφόκλαδα
μακρά	(επιρρ.) μακριά, απομακρυσμένα
μαναχόν	μοναχός (έναρθρο), μοναχό, μόνο/μοναχά (επίρρ)
όντες	όταν
ποίσον	κάνε, φτιάξε (προστ.)	ποιέω, ποιῶ
πουλόπο	πουλάκι
σπεντάμ’	το δέντρο σφένδαμος ή σφεντάμι	σφένδαμνος
τεπέ	κορυφή	tepe
τράνυνον	μεγάλωσε (προστ.)
τρυγόνα	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
φέγγον	φεγγάρι
χώραν	ξένους, μη οικείους, ξενιτειά