Σπεντάμ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Κουρτίδης, Κώστας Σιαμίδης

Έναν σπεντάμ’ ψηλόλεγνον
εφύτεψα, πουλόπο μ’
Με τα δάκρυ͜α μ’ ποτίζ’ ατό
σ’ έναν έρημον τόπον

Τράνυνον δέντρον, τράνυνον!
Ποίσον παχ̌ύν εβόραν
Σην ρίζα σ’ ν’ αναπάουμαι
εξ’ και μακρά ας σην χώραν

Τα τρία κορφοκλάδι͜α σου
θα κόφτω με την κάμαν
και σην τεπέ σ’ θα κάθουμαι
με το φέγγον εντάμαν

Κι όντες ο φέγγον βασιλεύ’
και μένω μαναχόν-ι
Θα έρ’ται η τρυγόνα μου
σην εγκάλιαν τ’ εμόν-ι

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αναπάουμαι	αναπαύομαι, ξεκουράζομαι
εβόραν	σκιά
εγκάλιαν	(αιτ.) αγκαλιά
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
εντάμαν	μαζί
έρ’ται	έρχεται
κάμαν	δίκοπο μαχαίρι	kama
κορφοκλάδι͜α	κορυφόκλαδα
κόφτω	κόβω
μακρά	(επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα
μαναχόν	(έναρθρο) μοναχός, μοναχό, (επίρρ) μόνο/μοναχά
όντες	όταν
ποίσον	(προστ.) κάνε, φτιάξε	ποιέω, ποιῶ
ποτίζ’	ποτίζω/ει, δίνω/ει σε κπ να πιει
πουλόπο	πουλάκι
σπεντάμ’	το δέντρο σφένδαμος ή σφεντάμι	σφένδαμνος
τεπέ	κορυφή	tepe
τράνυνον	(προστ.) (αμεταβ.) μεγάλωσε, (μεταβ.) ανέθρεψε	τρανόω-ῶ
τρυγόνα	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
φέγγον	φεγγάρι
χώραν	ξένους, μη οικείους, ξενιτειά