Προβολή Τραγουδιού

Απάν’ σα ποδαρέας ι-σ’

Καλλιτέχνες: Βασίλειος Σωτηριάδης, Γεώργιος Βέργος

Πουλόπο μ’, ντ’ άγνα έτρεχα
και ντ’ άγνα εληγόρ’να
’Κείνον το βράδον έγρασα
τα τσ̌αρούχ̌ι͜α ντ’ εφόρ’να

Απάν’ σα ποδαρέας ι-σ’,
πουλί μ’, θα πάω χάμαι
Κανείς πα μ’ εγροικούν ατο
το σεβταλούκ’ ντ’ ευτάμε

Είπα σε το τερτόπο μου,
αρ’ είπα σε το χάλι μ’
Πας̌ κι είπα σε έπαρ’ το νου μ’,
τ’ αχούλ’ ας σο κιφάλι μ’

Αούτ’ ο κόσμον ψεύτικον
να έτον αλλομίαν
Τρυγόνι μ’, θ’ αποθάνομε
έλα ας φιλούμε μίαν

Αβτζ̌ής και κυνηγός είμαι,
’πιδι͜αβαίνω ρακάνι͜α
Εντάμωσα τ’ αρνόπο μου
απέσ’ σ’ άγρι͜α τ’ ορμάνια

Κατήβα σο Διπόταμον,
τέρεν πώς πάει το ρέμαν
Εμέναν επαλαλώσεν,
αφορισμένον αίμα
Θα ρούζω και φουρκίουμαι,
αφορισμένον αίμα

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αβτζ̌ής	κυνηγός	avcı
αλλομίαν	άλλη μια φορά
αούτ’	αυτός/ή/ό
απάν’	πάνω
απέσ’	μέσα
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
αφορισμένον	αφορισμένο, αναθεματισμένο
αχούλ’	μυαλό	akıl/ʿaḳl
βράδον	βράδυ
έγρασα	έφθαρα, έλιωσα	γράνω/γραίνω (=ροκανίζω, κατατρώγω)
εγροικούν	καταλαβαίνουν
έπαρ’	πάρε (προστ.)
έτον	ήταν
ευτάμε	κάνουμε, φτιάχνουμε	εὐθειάζω
εφόρ’να	φορούσα
κατήβα	κατέβα (προστ.)
κιφάλι	κεφάλι
μίαν	μια φορά
ντ’ άγνα	τι περίεργα; τι αλλόκοτα; τι αξιοθαύμαστα;
ορμάνια	δάση	orman
πα	πάλι, επίσης
πας̌	μήπως, μπας και, είναι δυνατόν, μην τύχει (και)	μήν πᾶς
’πιδι͜αβαίνω	(απιδι͜αβαίνω) φεύγω, αφήνω πίσω, προσπερνώ, ξεπερνώ
ποδαρέας	πατημασιές, χνάρια
πουλόπο	πουλάκι
ρακάνι͜α	γήλοφοι
ρούζω	πέφτω, ρίπτω
σεβταλούκ’	έρωτας	sevdalık
τέρεν	κοίταξε (προστ.)
τερτόπο	καημό, βάσανο, στενοχώρια	dert + -όπον (υποκορ.)
τρυγόνι	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
φουρκίουμαι	πνίγομαι
χάμαι	χάνομαι, μτφ. πεθαίνω