Τσ’ εγάπ’ς μαργαριτάρ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Μιχάλης Καλιοντζίδης, Παναγιώτης Θεοδωρίδης

Εγάπ’ς κρύον νερόν -ι
ντο τρέχ̌’ ας σο πεγάδιν
Ο πρόσωπο σ’ παντέμορφον
άμον μαργαριτάριν

Του χ̌ειλί’ σ’ το φίλεμαν
γλυκύν άμον το μέλιν
Εφίλεσα σε δεύτερον
το ψ̌όπο μ’ δί’ και παίρει

Άσπρα είναι τα ψ̌ήα σου,
άσπρα κι άμον το χ̌ι͜όνιν
Φιλώ, φιλώ, χορτάζω
και με το περισσόν -ι

Τσ’ εγάπ’ς όλια τ’ έμορφα
έ͜εις ατα σην καρδία σ’
Χαλάλ’, ψ̌η μ’, για τ’ εσέναν
και τα παρακαλίας

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
ατα	αυτά
γλυκύν	γλυκιά/ό
δί’	δίνει
δί’ και παίρει	(εκφ. δίνει και παίρνει) σβήνει και ανάβει, ενεργεί αλλοπρόσαλλα
έ͜εις	έχεις
εγάπ’ς	αγάπης
έμορφα	όμορφα
εφίλεσα	φίλησα
όλια	όλα
παντέμορφον	πανέμορφο/η
παρακαλίας	παρακάλια
πεγάδιν	βρύση
περισσόν	περίσσευμα, περίσσιο
τρέχ̌’	τρέχει
τσ’	(ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός;
φίλεμαν	φιλί
χ̌ειλί’	χειλιού
χαλάλ’	κάτι που θυσιάζεται, προσφέρεται, ξοδεύεται με ευχαρίστηση, αν και είναι πολύτιμο ή κοστίζει πολλά	helal/ḥalāl
χορτάζω	χορταίνω
ψ̌η	ψυχή
ψ̌ήα	ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα
ψ̌όπο	ψυχούλα