Τσ̌αλίμ, αμάν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γρηγόρης Πελικπασίδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης

Ούλια τα καρδί͜ας έναν ’κ’ είν’,
[Τσ̌αλίμ’, αμάν!]
κάποια είν’ βαρέα
[Ντο να ’ίνουμαι;]
Οσπίτι͜α δίγ’νε άψιμον
[Τσ̌αλίμ’, αμάν!]
κι ευτάγ’ν’ ατα μανέα
[Ντο να ’ίνουμαι;]

Η καρδία μ’ ’κι ταγιανίζ’
[Τσ̌αλίμ’, αμάν!]
’ς σα πολλά τα βάσανα
[Ντο να ’ίνουμαι;]
Φαρμακών’νε το ψ̌όπο μ’
[Τσ̌αλίμ’, αμάν!]
ας κλαίει με το αρνόπο μ’
[Ντο να ’ίνουμαι;]

Πώς λέτε με να τραγωδώ;
[Τσ̌αλίμ’, αμάν!]
Το ψ̌όπο μ’ ματωμένον
[Ντο να ’ίνουμαι;]
Όθεν κλαδίν επίασα
[Τσ̌αλίμ’, αμάν!]
[Ωχ!] Αρ’ έτον σαπεμένον
[Όι! Αμάν!]
[Ωχ!] Αρ’ έτον σαπεμένον
[Όι! Αμάν! Τσ̌αλίμ’, αμάν!]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αρ’	εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha	ἄρα
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
ατα	αυτά
άψιμον	φωτιά
βαρέα	βαριά, συχνά, πολύ
δίγ’νε	δίνουν
είν’	(για πληθ.) είναι
έτον	ήταν
ευτάγ’ν’	κάνουν, φτιάχνουν	εὐθειάζω
’ίνουμαι	γίνομαι
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καρδί͜ας	καρδιές
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μανέα	καπνιά, μαυρισμένος/η/ο από καπνιά
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
οσπίτι͜α	σπίτια	hospitium<hospes
ούλια	όλα
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
’ς	(ας) από
σαπεμένον	σαπισμένο
ταγιανίζ’	αντέχω/ει, βαστάω/ει, υπομένω/ει	dayanmak
τραγωδώ	τραγουδάω
τσ̌αλίμ’	επιδέξια κίνηση (σε χορό κ.ά.), σκέρτσο, κάμωμα	çalım
φαρμακών’νε	φαρμακώνουν
ψ̌όπο	ψυχούλα