Αφιέρωμα στον πατέρα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γρηγόρης Πελικπασίδης, Μιχάλης Καλιοντζίδης

Και -ν- ο πατέρα μ’ έτονε [μανίτσα μ’]
[Και] χρόνι͜α σην ξενιτείαν
[Και] Με τον Χάρον επάλεψεν [μανίτσα μ’]
[Βάι!] και σα νοσοκομεία [νέι, έι, έι, έι]

[Και -ν-] Επάλεψεν ’κ’ επόρεσεν [μανίτσα μ’]
[Βάι!] για να γλυτών’ την ψ̌ην ατ’
[Και] Το μαύρον χώμαν ’σ̌κέπασεν [μανίτσα μ’]
[Και] το νέικον το κορμίν ατ’ [νέι, έι, έι, έι]

[Και -ν-] Ατός εχ̌αιρούτον πολλά [μανίτσα μ’]
[Και] ντο είχ̌εν τα παιδία τ’
[Και -ν-] Εφέκεν ατα ορφανά [μανίτσα μ’]
[Και -ν-] εσέβεν σα ταφία [νέι, έι, έι, έι]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ατα	αυτά
ατός	αυτός
επόρεσεν	μπόρεσε
εσέβεν	μπήκε
έτονε	ήταν
εφέκεν	άφησε
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
νέικον	νέο, νεαρό
παιδία	παιδιά
πολλά	(επίθ.) πολλά, (επίρρ.) πολύ
ταφία	τάφοι, το νεκροταφείο
ψ̌ην	ψυχή