Ελενίτσα μ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αχιλλέας Βασιλειάδης, Κώστας Σιαμίδης

Έλα να ποδεδίζω σε -ν, [Ελένε μ’]
μετ’ εμέν έλα-έλα [Ελενίτσα μ’!]
Σα μὲσα σ’ να τυλίγουμαι [Ελένε μ’]
εσύ τέρ’ με και γέλα [Ελενίτσα μ’!]

Εσέν όντες εγάπεσα [Ελένε μ’]
ας λέγω σε πώς έτον [Ελενίτσα μ’!]
Απάν’ σην πόρταν έστεκες, [Ελένε μ’]
η ημέρα έξεργος έτον [Ελενίτσα μ’!]

Απέσ’ σο κεμεντζ̌όπο μου, [Ελένε μ’]
τρυγόνι μ’, να εχώρ’νες [Ελενίτσα μ’!]
Και τη Λαμπρής τα λώματα [Ελένε μ’]
καθημερ’νά να εφόρ’νες [Ελενίτσα μ’!]

Το πόι σ’ άμον κυπαρίσσ’, [Ελένε μ’]
ντο στέκ’ σ’ Άγ̆ιον Όρος [Ελενίτσα μ’!]
Ενέσπαλες την καλατσ̌ή σ’, [Ελένε μ’]
ενέσπαλες το γέλος [Ελενίτσα μ’!]
Αφορισμένον γένος [Ελενίτσα μ’!]

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απάν’	πάνω
απέσ’	μέσα
αφορισμένον	αφορισμένο, αναθεματισμένο
γέλος	γέλιο, περίγελος
εγάπεσα	αγάπησα
ενέσπαλες	ξέχασες
έξεργος	αργία
έτον	ήταν
εφόρ’νες	φορούσες
εχώρ’νες	χωρούσες
καλατσ̌ή	ομιλία, συνομιλία, συζήτηση	keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας)
κεμεντζ̌όπο	(υποκορ.) λύρα	kemençe/kemānçe
λώματα	ρούχα	λῶμα/λωμάτιον
μὲσα	(τα) η μέση
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
να ποδεδίζω	να χαρώ κπ
όντες	όταν
ποδεδίζω	(ενεργ. και μέση) χαίρομαι, απολαμβάνω, προσκυνώ	από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ)
ποδεδίζω σε	να σε χαρώ	από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ)
πόι	ύψος, μπόι	boy
τέρ’	(προστ.) κοίταξε
τρυγόνι	το πουλί τρυγόνι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
τυλίγουμαι	τυλίγομαι