Ση παρχάρ’ το καρδόκαμαν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Καμπάς, Νάκης Πολυχρονίδης

Θεέ μ’, απόψ’ ξάι μη χ̌ι͜ονί͜εις,
παράκλησην ευτάγω
Σ̌κεπά͜εις τα ποδαρέας ατ’ς
και ’κ’ επορώ να πάγω

Όντες γριντζών’ ο χ̌ειμωγκόντς
και σύρ’ το χ̌ι͜όν’ βουρέας
Για τ’ εσέν τα κανάτι͜α μου
θ’ ευτάγ’ ατα φωλέας

Σα παρχάρι͜α να έμ’ δεντρόν
ση χαμονής την ώραν
Άλλο μιγκίν να μ’ εύρηκες
να έρχουσ’νε σην εβόρα μ’

Ση παρχάρ’ το καρδόκαμαν
να έμ’ νερόπον κρύον
Σίτ’ έπινες ν’ εβούρτσιζα
σ’ εμπροκάρδι͜α σ’ ολίγον

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ατα	αυτά
ατ’ς	αυτής, της
βουρέας	(ποσότητα) χούφτες, χουφτιές	vola=η παλάμη του χεριού ή το πέλμα του ποδιού
γριντζών’	δείχνει τα δόντια του, μτφ. (για καιρό) έχει υπερβολικό κρύο
εβόρα	σκιά, δροσερό μέρος
εβούρτσιζα	γλιστρούσα
έμ’	ήμουν
εμπροκάρδι͜α	τα στήθη, το μέρος έμπροσθεν της καρδιάς
επορώ	μπορώ
έρχουσ’νε	ερχόσουν
εύρηκες	έβρισκες
ευτάγ’	κάνω/ει, φτιάχνω/ει	εὐθειάζω
ευτάγω	κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κανάτι͜α	φτερά	kanat
καρδόκαμαν	κάψα, υπερβολική δίψα
μιγκίν	πιθανός τρόπος, δυνατότητα	mümkün/mumkin
νερόπον	νεράκι
ξάι	καθόλου
ολίγον	λίγο
όντες	όταν
παρχάρ’	ορεινός τόπος θερινής βοσκής
παρχάρι͜α	ορεινοί τόποι θερινής βοσκής
ποδαρέας	πατημασιές, χνάρια
σίτ’	καθώς, ενώ	σόταν<εις όταν
σ̌κεπά͜εις	σκεπάζεις
σύρ’	σύρω/ει, τραβάω/ει, ρίχνω/ει
φωλέας	(ονομ.πληθ.) φωλιές, (γεν. ενικού) φωλιάς
χ̌ειμωγκόντς	χειμώνας
χ̌ι͜όν’	χιόνι
χαμονής	χαμού