Μακρύν καϊτέ / Τικ

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Καμπάς, Γιώργος Χριστοφορίδης, Νάκης Πολυχρονίδης

Κάθκα καρσ̌ί και τέρε με
και λόγον ξάι μη λες-ι
Άψιμον τ’ ομματόπα σου
ας καίουμαι εκειαπέσ’-ι

Ομμάτι͜α, δι͜αρμενεύω σας
να μη μαραγγουλιάτεν
Σα ξένα στ’ ανεγνώριμα
να λέτε να γελάτε

♫

Ποία, πουλί μ’, να κρού’ν σο νου μ’
και ποία ν’ ανασπάλω;
Αν απαροθυμώ ατα
πάω το νου μ’ να χάνω

Αγρόμηλον εφύτεψα
τα μήλα ’θε είναι στύπα
Σε καν’νάν στόμαν ’κ’ ένοιξα
σε καν’νάν τιδέν’ ’κ’ είπα

♫

Όντες η ψ̌η μ’ θα κρύφκεται
και κόφκουνταν τ’ ομούτι͜α μ’
Ατότε κόφτω απ’ εσέν
όλια τα χαβεσλούκια μ’

Για τ’ εσέν έμ’νε γεσιρλούκ’
κι έρθα σ’ αούτ’ τα χάλια
Η ψ̌η μ’ δύσκολα θα εηβαίν’
και σ’ εσόν την εγκάλιαν

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ανασπάλω	ξεχάσω
ανεγνώριμα	μη γνώριμα, άγνωστα, ξένα
αούτ’	αυτός/ή/ό/ά
απαροθυμώ	αποβάλλω/ξεπερνάω τη νοσταλγία
ατα	αυτά
ατότε	τότε
άψιμον	φωτιά
γεσιρλούκ’	κυριολ. δουλεία μτφ. ταλαιπωρία, κακουχία	esirlık/esīr
δι͜αρμενεύω	συμβουλεύω, νουθετώ	μσν. ὁρμηνεύω < αρχ. ἑρμηνεύω
εγκάλιαν	(αιτ.) αγκαλιά
εηβαίν’	βγαίνει
εκειαπέσ’	εκεί μέσα
έμ’νε	ήμουν
ένοιξα	άνοιξα
έρθα	ήρθα
εσόν	δικός/ή/ό σου
’θε	του/της
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κάθκα	(προστ.) κάθισε
καίουμαι	καίγομαι
καν’νάν	κανέναν
καρσ̌ί	απέναντι, αντικρυστά	karşı
κόφκουνταν	κόβονται
κόφτω	κόβω
κρού’ν	χτυπούν	κρούω
κρύφκεται	κρύβεται
μαραγγουλιάτεν	μαραζώνετε, μαραίνεστε, μτφ. σκυθρωπιάζετε	μαραγγιάω
ξάι	καθόλου
όλια	όλα
ομμάτι͜α	μάτια
ομματόπα	ματάκια
ομούτι͜α	ελπίδες	umut
όντες	όταν
στύπα	ξινά, τουρσιά	στυφός
τέρε	(προστ.) κοίταξε
χαβεσλούκια	πόθοι, επιθυμίες, γούστα	heveslilik
ψ̌η	ψυχή