Προβολή Τραγουδιού
Η φοτά σ’ κοσ̌κινίεται |
Δημώδη Άσματα του Πόντου στο Παρακάθ’Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Αχιλλέας Βασιλειάδης, Κώστας Σιαμίδης
Η φοτά σ’ κοσ̌κινίεται άμον θάλασσας κύμαν Θα ρούζω και φουρκίουμαι, εσύ να έ͜εις το κρίμαν Άμε μάνα, άμε μάνα, άμε κι αγλήγορα έλα και την θάλασσαν στράταν ποίσον, τ’ αρνόπο μ’ έπαρ’ κι έλα Βρέξον το μαντιλόπο σου, θέκον α’ σο καρδόπο μ’ Τ’ εσόν η σεβντά άψιμον, καίει και μανίζ’ το ψ̌όπο μ’ Άμε μάνα, άμε μάνα, άμε κι αγλήγορα έλα και την θάλασσαν στράταν ποίσον, τ’ αρνόπο μ’ έπαρ’ κι έλα Έλα, κόρη, σ’ εμέτερα, η μάνα μ’ κάτ’ θα λέει σε Κάτ’ θα λέει, κάτ’ θα γαντουρεύ’, σο γιάνι μ’ ’κειάν θα θέκ’ σε Άμε μάνα, άμε μάνα, άμε κι αγλήγορα έλα και την θάλασσαν στράταν ποίσον, τ’ αρνόπο μ’ έπαρ’ κι έλα
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| α’ | (ατό) αυτό, το | ||
| αγλήγορα | γρήγορα | ||
| άμε | (προστ.) σύρε, πήγαινε | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| άψιμον | φωτιά | ||
| βρέξον | (προστ.) βρέξε | ||
| γαντουρεύ’ | ξεγελάω/ει, εξαπατάω/ει, κοροϊδεύω/ει | kandırmak | |
| γιάνι | πλάι, πλευρό | yan | |
| έ͜εις | έχεις | ||
| εμέτερα | δικά μου/μας | ἡμέτερος | |
| έπαρ’ | (προστ.) πάρε | ||
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| θέκ’ | θέτω/ει, τοποθετώ/εί, βάζω/ει | ||
| θέκον | (προστ.) θέσε, τοποθέτησε, βάλε | ||
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| ’κειάν | εκεί πάνω | ||
| κοσ̌κινίεται | κοσκινίζεται, κουνιέται σαν κόσκινο | κόσκινον | |
| μανίζ’ | κατακαίει κτ μέχρι καπνιάς, οργίζεται, θυμώνει | ||
| μαντιλόπο | μαντιλάκι | mantilium | |
| ποίσον | (προστ.) κάνε, φτιάξε | ποιέω, ποιῶ | |
| ρούζω | πέφτω, ρίπτω | ||
| σεβντά | αγάπη, έρωτας | sevda/sevdā | |
| φοτά | μέρος γυναικείας ενδυμασίας που έμπαινε πάνω από το λαχόρι, το ζωνάρι το οποίο έδεναν οι γυναίκες τριγωνικά στη μέση τους πάνω από τη ζιπούνα, γεν. ποδιά | futa | |
| φουρκίουμαι | πνίγομαι | ||
| ψ̌όπο | ψυχούλα |
