Αΐκον θάμαν η εγάπ’

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Θεόδωρος Βεροιώτης, Κώστας Σιώπης

expand_content

Αΐκον θάμαν η εγάπ’,
αΐκον γλυκύν πόνος
Όλια κι αν έρχουν εμπροστά σ’
εσύ λες είμαι μόνος

Έναν όνεμαν μόνον λες
δύο ομμάτι͜α ελέπ’ς -ι
Δύο χ̌ειλόπα ψαλαφάς
τα χ̌ειλόπα σ’ να θέκ’ς -ι

Έναν τέρεμαν αναμέντς,
δύο λόγια γλυκέα
Να ’φτάνε το καρδόπο σου
να κρούει κι άλλο αψέα

Αΐκον θάμαν η εγάπ’,
η άκραν εθε χάται
Όσον και αν κουίζ’ ατεν
εκείνε ’κι αφουκράται

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αΐκον	τέτοιο/α
άκραν	άκρη, αρχή
αναμέντς	περιμένεις
ατεν	αυτήν
αφουκράται	αφουγκράζεται
αψέα	με αψύ τρόπο, έντονα, δριμεία
γλυκέα	(επιρρ.) γλυκά
γλυκύν	γλυκιά/ό
εγάπ’	αγάπη
εθε	του/της
εκείνε	εκείνη
ελέπ’ς	βλέπεις
εμπροστά	μπροστά, πρωτύτερα
έρχουν	έρχονται
θάμαν	θαύμα
θέκ’ς	θέτεις, ακουμπάς
καρδόπο	καρδούλα
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κουίζ’	φωνάζω/ει, λαλώ/εί, καλώ/εί κπ ονομαστικά
κρούει	χτυπάει	κρούω
όλια	όλα
ομμάτι͜α	μάτια
όνεμαν	όνομα
τέρεμαν	βλέμμα, κοίταγμα, μτφ. φροντίδα
’φτάνε	(ευτάνε) κάνουν, φτιάχνουν	εὐθειάζω
χ̌ειλόπα	χειλάκια
χάται	χάνεται
ψαλαφάς	ζητάς, αιτείσαι