Εσύ εγάπην ’κι αραεύ’ς

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Μπάμπης Κεμανετζίδης, Πέλα Νικολαΐδη

Ντο εσ’κώθες κι αραεύ’ς;
Τσ̌άπαν τον καιρό σ’ χαρτσεύ’ς
και τον κόσμον ερωτάς
Άλλο ντ’ επέμ’νεν να ευτάς;

Εσύ, εγάπην ’κι αραεύ’ς
τον καιρό σ’ θέλτς να δι͜αβαίντς
Να παίρτς φίλεμαν και πας
και αλλού κέσ’ να πετάς

Την εγάπ’ σ’ ’κ’ είδα πουθέν
όντες έμ’νε μετ’ εσέν
Όλ’ τη μέραν άν’ και κα’
και ο νους ι-σ’ οξ̌ουκά

Εσύ, εγάπην ’κι αραεύ’ς
τον καιρό σ’ θέλτς να δι͜αβαίντς
Να παίρτς φίλεμαν και πας
και αλλού κέσ’ να πετάς

Κάποτε πικρά θα κλαις
και «ντ’ εποίκα εγώ» θα λες
«Εύκαιρον έν’ η ζωή μ’,
πώς εχάσα εγώ τ’ αρνί μ’;»

Εσύ, εγάπην ’κι αραεύ’ς
τον καιρό σ’ θέλτς να δι͜αβαίντς
Να παίρτς φίλεμαν και πας
και αλλού κέσ’ να πετάς

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άν’	άνω, πάνω, άνωθεν
αραεύ’ς	ψάχνεις, αναζητάς, γυρεύεις	aramak
δι͜αβαίντς	(για τόπο) περνάς, διασχίζεις, (για χρόνο) περνάς	διαβαίνω
εγάπ’	αγάπη
εγάπην	αγάπη
έμ’νε	ήμουν
έν’	είναι
επέμ’νεν	απόμεινε
εποίκα	έκανα, έφτιαξα	ποιέω-ῶ
ερωτάς	ρωτάς
εσ’κώθες	σηκώθηκες
εύκαιρον	(ουδ.) άδειο, αδειανό, (αρσ.) ανόητο, κουφιοκέφαλο
ευτάς	κάνεις, φτιάχνεις	εὐθειάζω
εχάσα	έχασα
θέλτς	θέλεις
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
κα’	κάτω
κέσ’	προς τα εκεί, προς το μέρος εκείνο	κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
μετ’	μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
όλ’	όλοι/α
όντες	όταν
οξ̌ουκά	έξω
παίρτς	παίρνεις
πουθέν	πουθενά
τσ̌άπαν	τζάμπα, δωρεάν, μάταια	caba/cabāˀ
φίλεμαν	φιλί
χαρτσεύ’ς	ξοδεύεις	harcamak