Προβολή Τραγουδιού
Ας τσ̌ιτσ̌ακών’ και ας πλουμίζ’ |
Στιχουργοί: Αλέξανδρος Παρχαρίδης
Συνθέτες: Δημήτρης Ξενιτόπουλος
Καλλιτέχνες: Δημήτρης Ξενιτόπουλος, Πέλα Νικολαΐδη
Τα δακρόπα μ’ χ̌υμίουνταν τιδέν ’κι λέν’ τα χ̌είλι͜α Πώς ν’ αποκορδυλι͜άζ’ ατα έναν σουρίν κορδύλι͜α; Ας τσ̌ιτσ̌ακών’ και ας πλουμίζ’ όθεν θα πας ο τόπον και άφ’ς με εμέν να λύουμαι άμον Λαμπρής κερόπον Εχάσα σε και ερωτώ άτσ̌απα, για τ’ όποιον δέντρον επέμ’να αφύλλωτον μοθοπωρί’ σο κρύον; Ας τσ̌ιτσ̌ακών’ και ας πλουμίζ’ όθεν θα πας ο τόπον και άφ’ς με εμέν να λύουμαι άμον Λαμπρής κερόπον ’Σ̌ασ̌ίρεψα και ’κ’ εγροικώ νύχτα έν’ γιά ημέρα; Θρυμμούλια το καρδόπο μου π’ ετσ̌άντζεν ατα αέρα Ας τσ̌ιτσ̌ακών’ και ας πλουμίζ’ όθεν θα πας ο τόπον και άφ’ς με εμέν να λύουμαι άμον Λαμπρής κερόπον
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
αποκορδυλι͜άζ’ | ξεμπλέκει, ξετυλίγει, λύνει | ||
ατα | αυτά | ||
άτσ̌απα | άραγε, αναρωτιέμαι | acaba/ʿacebā | |
άφ’ς | (προστ.) άφησε | ||
γιά | είτε, ή | ya/yā | |
για τ’ όποιον | για ποιό λόγο; | ||
δακρόπα | (υποκορ.) δάκρυα | ||
εγροικώ | καταλαβαίνω | ||
έν’ | είναι | ||
επέμ’να | απόμεινα | ||
ερωτώ | ρωτάω | ||
ετσ̌άντζεν | διασκόρπισε | καταιονίζω/καταιονάω | |
εχάσα | έχασα | ||
θρυμμούλια | ψίχουλα | ||
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
καρδόπο | καρδούλα | ||
κερόπον | κεράκι | ||
’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
κορδύλι͜α | (αιτ.) κόμποι, κόμπους | ||
λύουμαι | λιώνω | ||
μοθοπωρί’ | φθινόπωρο καιρό | ||
όθεν | όπου, οπουδήποτε, σε όποιον | ||
’σ̌ασ̌ίρεψα | (εσ̌ασ̌ίρεψα) σάστισα, τα έχασα | şaşirmak | |
σουρίν | κοπάδι, σωρός από πράγματα | sürü | |
τιδέν | τίποτα | ||
τσ̌ιτσ̌ακών’ | ανθοφορεί | çiçek | |
χ̌υμίουνταν | γλιστρούν προς τα κάτω, κατολισθαίνουν | χύμα |