Στιχουργοί: Αλέξανδρος Παρχαρίδης
Συνθέτες: Δημήτρης Ξενιτόπουλος
Τα δακρόπα μ’ χ̌υμίουνταν τιδέν ’κι λέν’ τα χ̌είλι͜α Πώς ν’ αποκορδυλι͜άζ’ ατα έναν σουρίν κορδύλι͜α; Ας τσ̌ιτσ̌ακών’ και ας πλουμίζ’ όθεν θα πας ο τόπον και άφ’ς με εμέν να λύουμαι άμον Λαμπρής κερόπον Εχάσα σε και ερωτώ άτσ̌απα, για τ’ όποιον δέντρον επέμ’να αφύλλωτον μοθοπωρί’ σο κρύον; Ας τσ̌ιτσ̌ακών’ και ας πλουμίζ’ όθεν θα πας ο τόπον και άφ’ς με εμέν να λύουμαι άμον Λαμπρής κερόπον ’Σ̌ασ̌ίρεψα και ’κ’ εγροικώ νύχτα έν’ γιά ημέρα; Θρυμμούλια το καρδόπο μου π’ ετσ̌άντζεν ατα αέρα Ας τσ̌ιτσ̌ακών’ και ας πλουμίζ’ όθεν θα πας ο τόπον και άφ’ς με εμέν να λύουμαι άμον Λαμπρής κερόπον
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| αποκορδυλι͜άζ’ | ξεμπλέκει, ξετυλίγει, λύνει | ||
| ατα | αυτά | ||
| άτσ̌απα | άραγε, αναρωτιέμαι | acaba/ʿacebā | |
| άφ’ς | (προστ.) άφησε | ||
| γιά | είτε, ή | ya/yā | |
| για τ’ όποιον | για ποιό λόγο; | ||
| δακρόπα | (υποκορ.) δάκρυα | ||
| εγροικώ | καταλαβαίνω | ||
| έν’ | είναι | ||
| επέμ’να | απόμεινα | ||
| ερωτώ | ρωτάω | ||
| ετσ̌άντζεν | διασκόρπισε | καταιονίζω/καταιονάω | |
| εχάσα | έχασα | ||
| θρυμμούλια | ψίχουλα | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| κερόπον | κεράκι | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κορδύλι͜α | κόμποι, (αιτ.) κόμπους | κορδύλη (=ρόπαλο, εξόγκωμα) | |
| λύουμαι | λιώνω | ||
| μοθοπωρί’ | φθινόπωρο καιρό | ||
| όθεν | όπου, οπουδήποτε, σε όποιον | ||
| ’σ̌ασ̌ίρεψα | (εσ̌ασ̌ίρεψα) σάστισα, τα έχασα | şaşirmak | |
| σουρίν | κοπάδι ζώων, πλήθος ανθρώπων, πομπή, σωρός από πράγματα | sürü | |
| τιδέν | τίποτα | ||
| τσ̌ιτσ̌ακών’ | ανθοφορεί | çiçek | |
| χ̌υμίουνταν | γλιστρούν προς τα κάτω, κατολισθαίνουν | χύμα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| αποκορδυλι͜άζ’ | ξεμπλέκει, ξετυλίγει, λύνει | ||
| ατα | αυτά | ||
| άτσ̌απα | άραγε, αναρωτιέμαι | acaba/ʿacebā | |
| άφ’ς | (προστ.) άφησε | ||
| γιά | είτε, ή | ya/yā | |
| για τ’ όποιον | για ποιό λόγο; | ||
| δακρόπα | (υποκορ.) δάκρυα | ||
| εγροικώ | καταλαβαίνω | ||
| έν’ | είναι | ||
| επέμ’να | απόμεινα | ||
| ερωτώ | ρωτάω | ||
| ετσ̌άντζεν | διασκόρπισε | καταιονίζω/καταιονάω | |
| εχάσα | έχασα | ||
| θρυμμούλια | ψίχουλα | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καρδόπο | καρδούλα | ||
| κερόπον | κεράκι | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κορδύλι͜α | κόμποι, (αιτ.) κόμπους | κορδύλη (=ρόπαλο, εξόγκωμα) | |
| λύουμαι | λιώνω | ||
| μοθοπωρί’ | φθινόπωρο καιρό | ||
| όθεν | όπου, οπουδήποτε, σε όποιον | ||
| ’σ̌ασ̌ίρεψα | (εσ̌ασ̌ίρεψα) σάστισα, τα έχασα | şaşirmak | |
| σουρίν | κοπάδι ζώων, πλήθος ανθρώπων, πομπή, σωρός από πράγματα | sürü | |
| τιδέν | τίποτα | ||
| τσ̌ιτσ̌ακών’ | ανθοφορεί | çiçek | |
| χ̌υμίουνταν | γλιστρούν προς τα κάτω, κατολισθαίνουν | χύμα |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 