Ο θρύλος «Χρύσανθος»

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Παναγιώτης Ασλανίδης, Χαράλαμπος Τσαντεκίδης

Αγγέλ’ σα επουράνι͜α,
Αρχάγγελον εθέλ’ναν
Τον Χρύσανθον και τον Γαρσλήν
απάν’ ση γην ετέρ’ναν

Τ’ αηδόνα̤, τ’ αηδόνα̤
τ’ αηδόνα̤ σταματούνε
Ακούνε και τον Χρύσανθον
και -ν- άλλο ’κι κελαηδούνε

Τ’ αηδόνι͜α όταν κελαηδούν
εγώ θυμούμαι έναν
Τ’ εμέτερον τον Χρύσανθον,
άμον ατόν κανέναν

Τ’ αηδόνα̤, τ’ αηδόνα̤
τ’ αηδόνα̤ σταματούνε
Ακούνε και τον Χρύσανθον
και -ν- άλλο ’κι κελαηδούνε

Όθεν χαράν και φαγοπότ’,
τ’ εσά τα τραγωδίας
λέμε τα ποντιόπουλα
και κλαίμε από καρδίας

Τ’ αηδόνα̤, τ’ αηδόνα̤
τ’ αηδόνα̤ σταματούνε
Ακούνε και τον Χρύσανθον
και -ν- άλλο ’κι κελαηδούνε

Με τη λαλία σ’, Χρύσανθε,
τ’ ορμάνια πα εσείουν
Και ας δάκρυ͜α π’ έτρεχαν
τα σίδερα πα λύουν

Τ’ αηδόνα̤, τ’ αηδόνα̤
τ’ αηδόνα̤ σταματούνε
Ακούνε και τον Χρύσανθον
και -ν- άλλο ’κι κελαηδούνε

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αγγέλ’	(ονομ. πληθ.) άγγελοι, (γεν.) αγγέλου
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
απάν’	πάνω
εθέλ’ναν	ήθελαν
εμέτερον	δικός/ή/ό μου	ἡμέτερος
εσά	δικά σου/σας
ετέρ’ναν	κοιτούσαν
θυμούμαι	θυμάμαι
καρδίας	(τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λαλία	λαλιά, φωνή
λύουν	λιώνουν
όθεν	όπου, οπουδήποτε, σε όποιον
ορμάνια	δάση	orman
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
τραγωδίας	τραγούδια