Εμέν μάνα ’κ’ εγέννεσεν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Τσανασίδης, Μπάμπης Ιωακειμίδης

Εμέν μάνα ’κ’ εγέννεσεν,
εμέν κύρης ’κ’ εποίκεν
Εμέν κορώνα εξέρασεν,
σα ποταμάκρι͜α εφέκεν
 
Τυρα̤ννισμένον ψ̌ην έχω,
πονεμένον καρδίαν
Έσπρυνανε τα μαλλία μ’
ας σην τυρα̤ννισίαν
 
Εγώ με το παλιόν το τέρτ’
καμίαν ’κ’ εκοιμέθα
Πάντα γενία βάσανα!
Ντό να ’φτάω; Ευρέθα!
 
Μάνα, μη τυρα̤ννίεσαι
και για τ’ εμά τα πόνια
Το τυχερό μ’ αέτσ’ έτον
να υποφέρω χρόνι͜α

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αέτσ’	έτσι
ας σην	απ’ την	ασό σην (από την)
γενία	καινούρια	yeni
εγέννεσεν	γέννησε
εκοιμέθα	κοιμήθηκα
εμά	δικά μου
εποίκεν	έκανε, έφτιαξε	ποιέω-ῶ
έσπρυνανε	άσπρισαν
έτον	ήταν
ευρέθα	βρέθηκα
εφέκεν	άφησε
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καμίαν	ποτέ
κορώνα	(ή κορόνα) κουρούνα, μτφ. προσφώνηση γυναίκας (για γυναίκα που χήρεψε), μτφ. καημένη	κορώνη
πόνια	(ονομ.) πόνοι, (αιτ.) πόνους
ποταμάκρι͜α	όχθες ποταμών
τέρτ’	καημός, βάσανο, (ονομ.) στενοχώρια	dert
τυρα̤ννίεσαι	τυραννιέσαι, ταλαιπωριέσαι
τυρα̤ννισίαν	τυράννια, ταλαιπωρία
τυρα̤ννισμένον	τυραννισμένο/η, ταλαιπωρημένο/η
’φτάω	(ευτάω) κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω
ψ̌ην	ψυχή