Παρχάρτς όντες χιονίεται

Προβολή Τραγουδιού

Στιχουργοί: Ελένη Σιαμίδου, Παραδοσιακό, Χαράλαμπος Καβακίδης

Καλλιτέχνες: Γιάννης Τσανασίδης, Δημήτρης Κοτσογλανίδης

Παρχάρτς όντες χ̌ι͜ονίεται
ματούται το καρδόπο μ’
Κι εγώ πού κέσ’ θα λάσκουμαι
με το μικρόν τ’ αρνόπο μ’;
 
Χαμέλυνον, ανέφορε,
και ’κ’ επορώ να πάω
Ετσ̌άλωσαν τα γόνατα μ’,
’κι ξέρω ντο να ευτάω
 
Ήλιος εβγαίν’ όντες γελάς
κι όντες κλαις βασιλεύει
κι όντες τερείς αφκά καικά
δεισών’ και σκοτεινεύει

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
αφκά	κάτω
δεισών’	καλύπτεται από ομίχλη	δεῖσα=υγρασία, λάσπη, βρωμιά
εβγαίν’	βγαίνει
επορώ	μπορώ
ετσ̌άλωσαν	σάπισαν
ευτάω	κάνω, φτιάχνω	εὐθειάζω
’κ’	δεν	οὐκί<οὐχί
καικά	προς τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά
καρδόπο	καρδούλα
κέσ’	εκεί μέσα, προς τα εκεί	κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
λάσκουμαι	περιφέρομαι, τριγυρίζω, περιπλανώμαι	ἀλάομαι/ηλάσκω
ματούται	ματώνει
όντες	όταν
παρχάρτς	ορεινός τόπος θερινής βοσκής
τερείς	κοιτάς
χ̌ι͜ονίεται	χιονίζεται
χαμέλυνον	χαμήλωσε