Προβολή Τραγουδιού
Άνθρωπε, ακατάστατε |
Στιχουργοί: Χρήστος Παρχαρίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Καλλιτέχνες: Χαράλαμπος Παρχαρίδης, Χρήστος Παρχαρίδης
Άνθρωπε, ακατάστατε σον κόσμον π’ εγεννέθες Όλια -ν- εδώκες άψιμον, ορθόν τιδέν ’κ’ εφέκες Τη γην πα όλιον θα κουρτάς κι εσύ ξαν πεινασμένος Ζαέρ επλάστες ση ζωήν να είσαι αφορισμένος Ατό -ν- ο νους ι-σ’ το μικρόν, το ψιλοκαμωμένον Κακόν μόνον εξέρ’ να ’φτάει ατό τ’ αφορισμένον Έναν ημέραν και μικρός επέρα έναν βαλίτσαν Έφυγα για την ξενιτει͜άν κι εκλαίντσα τη μανίτσα μ’ Εδέβα μαύρα θάλασσας, άγρι͜α, θολά ποτάμι͜α Ο νους ι-μ’ έτονε οπίσ’ σην άχαρον τη μάνα μ’ Εκεί ση μαύρην ξενιτει͜άν τ’ ακίλι μ’ πα θ’ εχάνα Ούσνα θ’ εκλώσκουμ’νε οπίσ’ επέθανεν κι η μάνα μ’ ♫ Τερέστε ατα, τερέστε ατα το πέραν κιάν’ τ’ οξέας Ατά πα μαρτυρούν ατο ντο είμαι ξενιτέας Εγώ είμαι εκείνο το πουλίν δίχως μάναν και κύρην Άμον εκείνο το καράβ’ ντο ’κ’ έχ̌’/χωρίς καραβοκύρην Εγώ είμαι εκείνον το πουλίν με τ’ άσπρα τα κανάτι͜α Ντο κελαηδεί την άνοιξην απέσ’ και σα τσ̌ακάτι͜α
Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
---|---|---|---|
ακίλι | μυαλό | akıl/ʿaḳl | |
άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
απέσ’ | μέσα | ||
ατά | αυτά | ||
ατα | αυτά | ||
αφορισμένον | αφορισμένο, αναθεματισμένο | ||
άψιμον | φωτιά | ||
εγεννέθες | γεννήθηκες | ||
εδέβα | (για τόπο) πέρασα, διέσχισα (για χρόνο) πέρασα | διαβαίνω | |
εδώκες | έδωσες | ||
εκλαίντσα | στενοχώρησα, έκανα κπ να κλάψει | ||
εκλώσκουμ’νε | γύριζα, επέστρεφα | ||
εξέρ’ | ξέρω/ει, γνωρίζω/ει | ||
επέθανεν | πέθανε | ||
επέρα | πήρα | ||
επλάστες | πλάστηκες, δημιουργήθηκες, εμφανίστηκες | ||
έτονε | ήταν | ||
εφέκες | άφησες | ||
έχ̌’ | έχει | ||
ζαέρ | προφανώς, ξεκάθαρα | zahir | |
’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
κανάτι͜α | φτερά | kanat | |
κιάν’ | και άνω, και εξής, και πέρα | ||
κουρτάς | καταπίνεις | ||
ξαν | πάλι, ξανά | ||
ξενιτέας | ξενιτεμένος | ||
όλια | όλα | ||
όλιον | όλο, ολόκληρο | ||
οξέας | οξιές | ||
οπίσ’ | πίσω | ||
ούσνα | μέχρι που, έως ότου | ||
πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
τερέστε | (προστ.) κοιτάξτε | ||
τιδέν | τίποτα | ||
τσ̌ακάτι͜α | φρέσκοι βλαστοί σπαρτών φυτών που φυτεύονται το φθινόπωρο | ceğet | |
’φτάει | (ευτάει) κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω |