Τ’ όνομα Σ’ Παναΐα

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Αντώνης Νικηφορίδης, Γιώργος Ορφανίδης

Το νυφικόν εφόρεσες,
ομοι͜άεις τη Παναΐας
Κλαίω και τυρα̤ννίουμαι
με τη φωτογραφία σ’

Το νυφικόν εφόρεσες,
κλαίω από καρδίαν
Τ’ εμόν έσ’νε η άνοιξην,
τ’ εμόν η Παναΐα

Όντες ακούω τ’ όνομα σ’
κόπεται η καρδία μ’
Κλαίω και κλαίει για τ’ εμέν
τ’ εμόν η Παναΐα

Σην εκκλεσίαν οξ̌ωκά
ρακίν έπα σην υεία σ’
’Κι πρέπ’ η νύφε να λιβών’
και κλαίει από καρδίας

Οι δύ’ εμουν πα μαναχοί
χώρι͜α ατώρα ζούμε
Τραγώδ’ εποίκα τ’ όνομα σ’
να κλαίμε, να πονούμε

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
ατώρα	τώρα
δύ’	δύο
εκκλεσίαν	εκκλησία
εμόν	δικός/ή/ό μου	ἐμοῦ
εμουν	μας
έπα	ήπια
εποίκα	έκανα, έφτιαξα	ποιέω-ῶ
έσ’νε	ήσουν
καρδίας	(τη, γεν.) καρδιάς, (τα, ονομ. πληθ.) καρδιές
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
κόπεται	κόβεται
λιβών’	συννεφιάζει	λίβος<λείβω
μαναχοί	μονάχοι
νύφε	νύφη
ομοι͜άεις	ομοιάζεις, μοιάζεις
όντες	όταν
οξ̌ωκά	έξω
πα	πάλι, επίσης, ακόμα
ρακίν	αλκοολούχο ποτό που παράγεται από τη ζύμωση φρούτων ή στεμφύλων φρούτων	rakı/ˁaraḳī
τραγώδ’	(προστ.) τραγούδησε
τυρα̤ννίουμαι	τυραννιέμαι, ταλαιπωριέμαι
υεία	υγεία
χώρι͜α	χωριστά