Η κόρ’ επήεν σο νερόν

Προβολή Τραγουδιού

Καλλιτέχνες: Γιάννης Αραματανίδης, Γιώργος Αμαραντίδης

Η κόρ’ επήεν σο νερόν,
επήεν και ’κι επήεν
Φοούμαι ερρούξεν σο πεγάδ’
κι άμον σ̌εκέρ’ ελύεν

Τα δάκρυ͜α μ’ εκυλίουσαν
σ’ εγάπ’ς ι-μ’ τα φεγγίτας
κι ατό έλεεν «τσ̌ισ̌ελεεύ’
στάζ’νε τα σταλαγμίτας»

Θειίτσα μ’, άψον τ’ άψιμο σ’
κι άνοιξον τον φεγγίτεν
Να ελέπω το μικρόν τ’ αρνί μ’
ντίλεον κεσ̌έν κείται

Αρνόπο μ’ / Πουλόπο μ’, ντ’ άγνα έτρεχα
και ντ’ άγνα εγληγόρ’να!
’Κείνον το βράδον έγρασα
τα τσ̌αρούχ̌ι͜α ντ’ εφόρ’να

Το σεβνταλή τον άνθρωπο
ξάι μη κατηγοράτε
Που σ’κούται τα μεσάνυχτα
φορεί και να πάει χάται

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς	ἅμα
άνοιξον	(προστ.) άνοιξε
αρνόπο	αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας
άψιμο	φωτιά
άψον	(προστ.) άναψε
βράδον	βράδυ
εγάπ’ς	αγάπης
εγληγόρ’να	βιαζόμουν
έγρασα	έφθαρα, έλιωσα	γράνω/γραίνω (=ροκανίζω, κατατρώγω)
εκυλίουσαν	κυλούσαν
έλεεν	έλεγε
ελέπω	βλέπω
ελύεν	λύθηκε, έλιωσε
επήεν	πήγε
ερρούξεν	έπεσε
εφόρ’να	φορούσα
κείται	κείτεται, ξαπλώνει
κεσ̌έν	γωνία	köşe/gūşe
’κι	δεν	οὐκί<οὐχί
ντ’ άγνα	τι περίεργα; τι αλλόκοτα; τι αξιοθαύμαστα;
ντίλεον	τί λογής;
ξάι	καθόλου
πεγάδ’	βρύση
πουλόπο	πουλάκι
σεβνταλή	ερωτοχτυπημένο, ερωτευμένο	sevdalı
σ̌εκέρ’	ζάχαρη, γλυκό/ά	şeker < şakar (περσ.) < śakkharā (οψ. σανσκ.) < śárkarā (σανσκριτ.)
σ’κούται	σηκώνεται
στάζ’νε	στάζουνε
σταλαγμίτας	σταγόνες, σταλαγματιές
τσ̌ισ̌ελεεύ’	ψιχαλίζει	çiselemek
φεγγίτας	φεγγίτες, ανοίγματα στη στέγη σπιτιού για να εισέρχεται το φως, φωταγωγοί, λυχνίες
φοούμαι	φοβάμαι
χάται	χάνεται