Προβολή Τραγουδιού

Όραμαν έτον, όραμαν

Καλλιτέχνες: Αντώνης Νικηφορίδης, Γιώργος Ορφανίδης

Το χωρίο μ’ άμον παρχάρτς
τυλιγμένον ραχ̌ία
Σ̌υρίζ’νε ακόμαν οι τσ̌οπάν’,
ακούς μωρών λαλία

Σο χωρίο μ’ κάθαν βράδον
βάλλ’νε τσ̌ιζίν σα τέρτι͜α
Οι γέρ’ ευτάγ’νε παρακάθ’,
οι νέοι μουχαπέτι͜α

Τον καιρό μ’ ’κ’ έχω, παιδία,
αφήστε με ατώρα!
Είδα τη γιάγια μ’ σην παχτσ̌έν,
τον πάππο μ’ σην εβόραν

Όραμαν έτον, όραμαν,
κλαίω από καρδίαν
Σο χωρίο μ’ επέμ’νανε
μαναχόν τα ραχ̌ία

Γλωσσάρι

Κείμενο	Επεξήγηση	Ετυμ. Ρίζα
άμον	σαν, όπως, καθώς
ατώρα	τώρα
βάλλ’νε	βάζουν
βράδον	βράδυ
γέρ’	γέροι
εβόραν	σκιά
επέμ’νανε	απόμειναν
έτον	ήταν
ευτάγ’νε	κάνουν, φτιάχνουν	εὐθειάζω
’κ’	δεν	ουκί<οὐχί
κάθαν	κάθε
λαλία	λαλιά, φωνή
μαναχόν	μοναχός (έναρθρο), μοναχό, μόνο/μοναχά (επίρρ)
μουχαπέτι͜α	κουβέντες, φιλικές συνομιλίες, συνεκδ. φιλικές συνεστιάσεις (συνήθως μετά μουσικής)	muhabbet/maḥabbet
όραμαν	όνειρο
παιδία	παιδιά
παρακάθ’	συνάθροιση, ολονυχτία
παρχάρτς	ορεινός τόπος θερινής βοσκής
παχτσ̌έν	κήπος, περιβόλι	bahçe/bāġçe
ραχ̌ία	ράχες, βουνά
σ̌υρίζ’νε	σφυρίζουν	σῦριγξ
τέρτι͜α	καημοί, βάσανα, στενοχώριες	dert
τσ̌ιζίν	γραμμή, αράδα	çizgi
τσ̌οπάν’	τσομπάνηδες, βοσκοί	çoban/çūbān, şūbān