’Κι θυμάσ’ α̤το ζαέρ

’Κι θυμάσ’ α̤το, ζαέρ·
έτονε τ’ εμόν το χ̌έρ’
Έπλωσα κι εδώκα σε
Όι! Ν’ αηλί εμέν
Επεκεί και υστερνά
καρδι͜άν, ψ̌ην κι άλλα πολλά,
έναν - έναν όλι͜α επέρες
Όι! Ν’ αηλί εμέν

Έτονε τ’ εμόν το χ̌έρ’
σο εξώπορτον τ’ Α’έρ’
ντο επρωτεδώκα σε
Ποδεδίζω σε!

Και ασ’ όλι͜α τ’ υστερνόν
αέτσ’ έτονε γραφτόν·
ξαν να δίγω σε το χ̌έρι μ’
Όι! Ν’ αηλί εμέν
Ήντζαν αγαπά, ζατί,
το χ̌ερόπον πρωτοδί’
και σο τέλος ξαν το χ̌έριν
Όι! Ν’ αηλί εμέν

Έτονε τ’ εμόν το χ̌έρ’
σο εξώπορτον τ’ Α’έρ’
ντο επρωτεδώκα σε
Ποδεδίζω σε!

Έτονε τ’ εμόν το χ̌έρ’
σο εξώπορτον τ’ Α’έρ’
ντο επρωτεδώκα σε
Ποδεδίζω σε!