Η μάνα έν’ Θεός

Λόγια ’κι θα ευρίγουνταν
τη μάναν να υμνούνε
Όσοι είν’ μανάδες μαναχόν
τη μάναν εγροικούνε

Η μάνα έν’ Θεός,
η μάνα Παναΐα
Άμον τη μάνας την εγάπ’
’κ’ ευρίεται αλλομίαν

Η μάνα προτού να γεννά
πονεί για το παιδίν ατ’ς
Και ους να φέρ’ α̤’ ση ζωήν
πολεμά με την ψ̌ην ατ’ς

Η μάνα έν’ Θεός,
η μάνα Παναΐα
Άμον τη μάνας την εγάπ’
’κ’ ευρίεται αλλομίαν

Τη παιδί’ το χαμόγελον
έν’ η χαρά τη μάνας
Ρούζ’ απέσ’ σον παράδεισον
όντες γομούται απάν’ ατ’ς

Η μάνα έν’ Θεός,
η μάνα Παναΐα
Άμον τη μάνας την εγάπ’
’κ’ ευρίεται αλλομίαν

Φαΐ σο νουν ατ’ς ξάι ’κι κρούει
νέ διψά, νέ νυστάζει
Αν το παιδίν ατ’ς κάτ’ παθάν’
το αίμαν ατ’ς λειφτάζει

Η μάνα έν’ Θεός,
η μάνα Παναΐα
Άμον τη μάνας την εγάπ’
’κ’ ευρίεται αλλομίαν