Προβολή Τραγουδιού
Πόλεμοι σον κόσμον |
Δύο λαλίαςΣτιχουργοί: Πόλυς Παυλίδης
Συνθέτες: Πόλυς Παυλίδης
Καλλιτέχνες: Πόλυς Παυλίδης
Πόλεμοι σον κόσμον ’ίν’ντανε πολλοί Πείνα και λιμοί κι είπεν ο Θεόν: «Ν’ αγαπάτε ο εις τον άλλον» σοι ανθρώπ’ς Μαύρα λίβι͜α ξαν εφάνθαν και τα άστρα όλι͜α εχάθαν Εσκοτείνεψεν έναν ξαν ο ουρανόν Οι ανθρώπ’ ντ’ ευτάν’ ’κ’ εξέρ’νε και οι πόλεμοι αρτουρεύ’νε ’Κι τερούν έναν ξάι πα σο Θεόν Πόλεμοι σον κόσμον ’ίν’ντανε πολλοί Πείνα και λιμοί κι είπεν ο Θεόν: «Να αγαπάτε ο εις τον άλλον» σοι ανθρώπ’ς Τη Θεού το λόγον ξάι κανείς ’κι ακούει Εις τον άλλον κρούει και την γην θ’ ευτάγ’ν’ ατο σαχτάρ’ και ερημίαν οι ανθρώπ’ Οι εμπόρ’ όπλα πουλούνε και από μακρά τερούνε Σον κακόν τρίφ’νε τα χ̌έρι͜α με χαράν Τα κανόνια ξαν βροντούνε, την ειρήνην ξαν πατούνε Οι ανθρώπ’ πασ̌τάν εχάσανε το νου Πόλεμοι σον κόσμον ’ίν’ντανε πολλοί Πείνα και λιμοί κι είπεν ο Θεόν: «Να αγαπάτε ο εις τον άλλον» σοι ανθρώπ’ς Τη Θεού το λόγον ξάι κανείς ’κι ακούει Εις τον άλλον κρούει και την γην θ’ ευτάγ’ν’ ατο σαχτάρ’ και ερημίαν οι ανθρώπ’ Κρούνε, κάφ’νε και ρημάζ’νε και σκοτών’νε κι ατιμάζ’νε και γυναίκ’ς και χάταλα, μικρά μωρά Ορφανά μωρά απομέν’νε και αχπαραμένα κλαίνε Για τερέστεν έναν ξάι πα σον Θεόν Πόλεμοι σον κόσμον ’ίν’ντανε πολλοί Πείνα και λιμοί κι είπεν ο Θεόν: «Ν’ αγαπάτε ο εις τον άλλον» σοι ανθρώπ’ς Τη Θεού το λόγον ξάι κανείς ’κι ακούει Εις τον άλλον κρούει και την γην θ’ ευτάγ’ν’ ατο σαχτάρ’ και ερημίαν οι ανθρώπ’
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| ανθρώπ’ | άνθρωποι | ||
| ανθρώπ’ς | ανθρώπους | ||
| απομέν’νε | απομένουν | ||
| αρτουρεύ’νε | περισσεύουν, αυξάνουν, αποταμιεύουν, εξοικονομούν | artırmak | |
| αχπαραμένα | τρομαγμένα, ξαφνιασμένα | ||
| γυναίκ’ς | γυναίκες | ||
| εμπόρ’ | έμποροι | ||
| έναν ξάι | λίγο, μια σταλιά | ||
| εξέρ’νε | ξέρουν, ήξερε | ||
| εσκοτείνεψεν | σκοτείνιασε | ||
| ευτάγ’ν’ | κάνουν, φτιάχνουν | εὐθειάζω | |
| ευτάν’ | κάνουν, φτιάχνουν | εὐθειάζω | |
| εφάνθαν | φάνηκαν, εμφανίστηκαν | ||
| εχάθαν | χάθηκαν | ||
| εχάσανε | έχασαν, έδιωξαν | ||
| ’ίν’ντανε | γίνονται | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κάφ’νε | καίνε | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κρούει | χτυπάει | κρούω | |
| λίβι͜α | σύννεφα | λίβος<λείβω | |
| μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
| ξάι | καθόλου | ||
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| πασ̌τάν | ολωσδιόλου, εντελώς | baştan | |
| σαχτάρ’ | στάχτη | στάχτη<στάζω | |
| σκοτών’νε | σκοτώνουν | ||
| σοι | στους/στις, τους/τις | ||
| τερέστεν | (προστ.) κοιτάξτε | ||
| τερούν | κοιτούν | ||
| τερούνε | κοιτούν | ||
| τρίφ’νε | τρίβουν | ||
| χάταλα | μωρά, παιδιά | ἀταλός |
