Φίλε μ’, ντο έ͜εις και νουνί͜εις

-Φίλε μ’, ντο έ͜εις και πονείς
και το ψ̌όπο σ’ τυραννί͜εις;
-Τη χ̌ορίτσας το μικρόν
έκαψεν το καρδόπο μ’

Το ρακίν έν’ γιατρικόν
όλι͜α τα τέρτι͜α λαρών’
Έλα, ας πίνομε ρακίν,
ατό τον πόνον λαφρύν’

-Πέει με, φίλε, ποίος έν’;
Πώς λέν’ ατο το κορίτσ’;
-Το κορτσόπον λέν’ «Μαρία»,
έμορφος έν’ Παναΐα

Το ρακίν έν’ γιατρικόν
ούλι͜α τα τέρτι͜α λαρών’
Έλα, ας πίνομε ρακίν,
ατό τον πόνον λαφρύν’

-Πία έναν κι άλλο ποτήρ’,
’ς ση Μαρίας το χατίρ’
-Άι! Μαρία, Μαρία,
πίνω ξαν σ’ εσόν την υείαν

Το ρακίν έν’ γιατρικόν
όλι͜α τα τέρτι͜α λαρών’
Έλα, ας πίνομε ρακίν,
ατό τον πόνον λαφρύν’

Το ρακίν έν’ γιατρικόν
ούλι͜α τα τέρτι͜α λαρών’
Έλα, ας πίνομε ρακίν,
ατό τον πόνον λαφρύν’